ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1310

ทั่วทั้งลานเต็มไปด้วยผู้คน!

บางส่วนเป็นคนเป็น บางส่วน... เป็นคนตาย

ยังมีคนเดินเข้ามาจากประตูใหญ่ด้านนอกอย่างต่อเนื่อง

แม้แต่นายท่านมู่ก็อยู่ในนั้นด้วย เขาเดินโซซัดโซเซเข้ามา ดวงตาเหม่อลอย ไร้ซึ่งสติราวกับมิรู้สึกตัว

ชายสวมหน้ากากผู้นั้นก็ตกตะลึง มิกล้าเชื่อสิ่งที่เห็น

เมื่อได้สติ เขาก็รีบวิ่งไปยังริมกำแพงแล้วปีนหนีไป

เมื่อลั่วชิงยวนจะวิ่งตามไปจับเขา จู่ ๆ คนในเรือนเหล่านั้นก็หันมามองนางพร้อมกัน

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีศพที่ตายไปเมื่อหลายวันก่อนหันมาด้วย ศีรษะและลำตัวของศพเหล่านั้นยังมิได้เย็บติดกัน

ทันใดนั้น ศีรษะที่ห้อยอยู่ก็หันมา ดวงตาเบิกโพลง น่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก

คนกลุ่มใหญ่นั้นกระโจนเข้าหาลั่วชิงยวน

ลั่วชิงยวนรีบหันหลังวิ่งไปยังที่โล่ง

มิเช่นนั้นจะถูกล้อมไว้ให้จนมุม

นางชักกริชออกมา

แต่เมื่อนายท่านมู่พุ่งเข้ามา นางกลับมิกล้าใช้คมกริชแทงไป

เพราะนี่คือคนเป็น

จะให้ตายด้วยน้ำมือของนางมิได้

ลั่วชิงยวนเตะนายท่านมู่ออกไป คนอื่น ๆ ก็พากันรุมเข้ามา

ถึงแม้ว่าพวกเขาแต่ละคนจะมีสายตาเลื่อนลอยมิรู้สึกตัว แต่ดูเหมือนจะรู้ดีว่าตนเองต้องทำอะไร

พวกนั้นกำลังรุมโจมตีลั่วชิงยวนอย่างบ้าคลั่ง

กระดาษยันต์ของลั่วชิงยวนสามารถสะกดคนได้หนึ่งคน แต่มิอาจสะกดคนกลุ่มใหญ่เช่นนี้ได้

นางหลบหลีกอยู่ครู่หนึ่งจึงพบว่า ในกลุ่มคนเหล่านั้นดูเหมือนจะมีผู้นำอยู่คนหนึ่ง

เป็นผู้คุ้มกัน

ลั่วชิงยวนจ้องมองคนผู้นั้นแล้วพุ่งตัวเข้าไปในทันที

ผู้คุ้มกันผู้นั้นมีสายตาเย็นชาที่แฝงไปด้วยเจตนามุ่งสังหาร

พลันชักกระบี่ออกมาแทง

ลั่วชิงยวนใช้ยันต์อักขระเวทในมือแปะลงบนหน้าผากของผู้คุ้มกัน ทันใดนั้นหมอกดำทมิฬก็พวยพุ่งขึ้น ผู้คุ้มกันยืนแข็งทื่ออยู่กับที่