ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1309

“คุณหนูมู่”

มู่หยวนหยวนหันมาเหลือบมองนาง “ท่านยังมิไปอีกหรือ”

“คืนนี้ข้าจะอยู่เป็นเพื่อนคุณหนูมู่”

“ได้เจ้าค่ะ”

มู่หยวนหยวนสงบนิ่งราวกับว่าทุกสิ่งทุกอย่างมิเกี่ยวข้องกับนาง ไม่มีปฏิกิริยาหรือสีหน้าใด ๆ

ด้วยการจัดการของนางรับใช้ ลั่วชิงยวนจึงได้พักในห้องข้าง ๆ ซึ่งก่อนหน้านี้เป็นห้องของนางรับใช้ข้างกายมู่หยวนหยวน

แต่ยามนี้นางรับใช้ผู้นั้นได้เสียชีวิตไปแล้ว

ลั่วชิงยวนจึงได้พักที่นี่หนึ่งคืน

เดิมทีลั่วชิงยวนคิดจะไปพูดคุยกับมู่หยวนหยวน แต่มู่หยวนหยวนดูเหมือนมิอยากพูดคุยกับผู้ใด นางจึงมิได้เข้าไปใกล้

เฝ้ารอคอยการมาถึงของราตรีอย่างเงียบงัน

หลังจากกินอาหารเย็นเสร็จ ลั่วชิงยวนก็ให้นางรับใช้ที่คอยปรนนิบัติออกไป

มิให้ผู้ใดเข้ามาในเรือนนี้

ลั่วชิงยวนปิดประตูหน้าต่าง ล้มตัวลงนอนบนเตียง

หลับตาฟังเสียงที่อยู่ภายนอก

มิรู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าใด ราตรีก็มาเยือน

ทันใดนั้นด้านนอกก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้น ลั่วชิงยวนพลันลืมตาขึ้น จึงเห็นร่างหนึ่งปรากฏขึ้นที่หน้าประตู

ลั่วชิงยวนระแวดระวัง แต่กลับพบว่าเป็นสตรี

นางยืนอยู่ที่หน้าประตู กำลังลงกลอนประตู...

หลังจากลงกลอนแล้ว นางก็จากไป

ลั่วชิงยวนตกตะลึง รีบเดินเข้าไปลองดึงประตู ปรากฏว่านางถูกขังไว้จริง ๆ

สตรีเมื่อครู่นี้เป็นผู้ใด?

ในเรือนนี้ไม่มีผู้อื่นแล้ว เหลือเพียงมู่หยวนหยวน!

มู่หยวนหยวนขังนางไว้เพื่ออะไร?

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง ควันสีขาวจาง ๆ ก็ลอยเข้ามาจากรอยแยกของประตูและหน้าต่าง

ลั่วชิงยวนถอยหลังไปหนึ่งก้าว

มันคือยาสลบที่มีฤทธิ์รุนแรง

ควันยังคงพวยพุ่งเข้ามาในห้องอย่างต่อเนื่อง

ลั่วชิงยวนรีบกลืนโอสถลูกกลอนลงไปสองเม็ด