ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1317

นางค่อย ๆ เดินเข้าไปหา น้ำตาไหลรินอาบแก้ม

นางตระหนักได้แล้วว่าคำพูดของลั่วชิงยวนหมายถึงอะไร

เขามาแล้ว แต่นางมองมิเห็น เช่นนั้นก็แสดงว่าเขาตายไปแล้ว

“เหตุใด? หากเจ้าต้องการสังหารข้า ข้าก็ยอมตาย”

“เหตุใดจึงต้องใช้วิธีเช่นนี้?”

มู่หยวนหยวนพูดกับอากาศตรงหน้า น้ำตาไหลรินมิหยุด

ฉีหงขมวดคิ้วมุ่น มองสตรีอันเป็นที่รักตรงหน้า เขาอ้าปากแต่กลับมิเอ่ยคำใดออกมา

เพราะนางมิได้ยิน

ลั่วชิงยวนมองภาพนี้เงียบ ๆ แล้วเอ่ยขึ้นช้า ๆ “เจ้ามิได้ต้องการสังหารนางใช่หรือไม่”

เมื่อได้ยินดังนั้น ฉีหงก็หันมามองลั่วชิงยวน ดวงตาฉายแววมุ่งสังหารในทันที

“ใช่ คนที่ข้าต้องการสังหารคือเจ้า!”

“คือพวกเจ้าทุกคน!”

ฉีหงยกกระบี่ขึ้นอีกครั้ง ฟันไปยังวงแหวนแห่งเวทอย่างแรงหมายจะฝ่าออกมา

ท่าทางที่เปี่ยมไปด้วยจิตสังหารนั้นทำให้ผู้คนรู้สึกหวาดกลัว

ลั่วชิงยวนหรี่ตาลง ในที่สุดเขาก็เอ่ยปากพูดแล้ว

นางมิตื่นตระหนก นางเดินไปอยู่ด้านหลังมู่หยวนหยวนแล้วใช้กริชจ่อที่คอของมู่หยวนหยวน

สายตามองฉีหง “หากเจ้าต้องการสังหารข้า เช่นนั้นข้าก็จะสังหารนางก่อน!”

มู่หยวนหยวนตัวสั่นสะท้าน

ลั่วชิงยวนกำลังพูดกับฉีหงอยู่หรือ?

ฉีหงเห็นภาพนี้ ดวงตาก็แดงก่ำ โทสะพลุ่งพล่าน “ปล่อยนาง!”

ลั่วชิงยวนลองเชิงเช่นนี้ ฉีหงที่เดือดดาลก็ฟาดกระบี่ฝ่าวงแหวนแห่งเวทออกมาในทันที

กระบี่ยาวพุ่งเข้าหาลั่วชิงยวนอย่างแรง

ถึงแม้มู่หยวนหยวนจะมองมิเห็นสิ่งใด แต่ก็รู้สึกได้ถึงลมที่พัดแรงปะทะใบหน้า

นางตื่นตระหนก รีบขวางลั่วชิงยวนไว้ในทันที

เป็นไปตามคาด ฉีหงหยุดมือ กระบี่ยาวหยุดอยู่เหนือศีรษะของพวกนาง

“ฉีหง เจ้าจะสังหารก็สังหารข้า อย่าทำร้ายผู้บริสุทธิ์!”

ฉีหงตะโกนด้วยความโกรธ “ไม่มีผู้ใดบริสุทธิ์สักคน!”