ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1326

ลั่วชิงยวนนิ่งอึ้งไป

กลัวหรือ

ก็เคยกลัวอยู่เหมือนกัน

แต่ยามนี้กลัวไปจะมีประโยชน์อะไร

นางส่ายหน้า “เมื่อก่อนกลัว ตอนนี้มิกลัวแล้ว”

“เหตุใด?” อวี๋โหรวสงสัย

“เพราะเขามิได้บ้าคลั่งถึงเพียงนั้น ทุกสิ่งที่เขาทำล้วนมีจุดมุ่งหมาย”

“ข้ามีประโยชน์ต่อเขา เขาย่อมอดทนต่อข้า”

อวี๋โหรวได้ฟังแล้วก็พยักหน้าครุ่นคิด แต่ก็ยังรู้สึกมิเข้าใจอยู่ดี

“แต่ว่า... เท่าที่ข้ารู้จักเฉินชี เขาสามารถทำได้ทุกวิถีทางเพื่อบรรลุเป้าหมาย เหตุใดจึงยอมอ่อนข้อให้เจ้าถึงเพียงนี้”

“สำหรับเขาแล้ว เจ้าคงต่างจากคนอื่น”

ลั่วชิงยวนยกยิ้มกล่าว “อาจจะใช่”

นางคิดว่าความแตกต่างที่ว่านั้นน่าจะเป็นเพราะโอสถจตุรธาตุ

เพียงแต่อาจเป็นไปได้ว่าโอสถจตุรธาตุออกฤทธิ์ต่อเฉินชีต่างจากออกฤทธิ์ต่อผู้อื่นเล็กน้อย

ถึงอย่างนั้นสภาพที่ฟู่เฉินหวนต้องเผชิญเมื่อก่อนนั้นก็มิค่อยพบเจอในหมู่คนอื่น ๆ

ขณะพูดคุยกันก็มาถึงตลาดมืดแล้ว

ที่นี่อยู่ในหุบเขาที่รกร้างว่างเปล่านอกเมืองหลวง

รถม้ามิสามารถเข้าไปมิ คนที่มาที่นี่ล้วนเดินเท้ามา

รอบด้านมืดมิดจนมองมิเห็นสิ่งใด

บรรยากาศค่อนข้างวังเวง

แต่เมื่อเดินผ่านหน้าผาเข้าไป สิ่งที่ปรากฏแก่สายตาคือแสงไฟสว่างไสวมากมาย

มันเป็นเมืองที่ตั้งอยู่ในหุบเขา ราวกับว่ามีบ้านเรือนนับหมื่นหลัง สว่างไสวและคึกคักยิ่งนัก

ที่นี่คือตลาดมืด

ที่ประตูเมือง ทุกคนรับหน้ากากมาสวมใส่

เมื่อเข้าไปในเมืองแล้วจะไม่มีใครรู้จักใคร

ตามถนนหนทางล้วนมีแผงลอยและร้านค้า สามารถหาซื้อสินค้าแปลกประหลาดต่าง ๆ ได้ที่นี่