ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1331

เลียนแบบคนที่อยู่ในภาพวาด

หลานจีตกตะลึง

เสียงเย็นชาของเฉินชีดังขึ้นช้า ๆ “เห็นหรือไม่? สำหรับข้าแล้ว เจ้าก็เป็นเพียงหนึ่งในพวกนางเท่านั้น”

“ที่ข้าให้เจ้าอยู่ในจวนข้ามานาน ถือว่าเจ้าโชคดีกว่าพวกนางมาก”

“พวกนางมิเคยมีโอกาสได้แตะต้องตัวข้าเลยด้วยซ้ำ”

“เจ้ายังมิพอใจอีก”

หลานจีตกตะลึงมองเขา น้ำตาพลันไหลรินอย่างห้ามมิอยู่

“พวกนางและข้าล้วนเป็นเพียงตัวแทนเท่านั้นหรือ?”

“คนที่พวกนางกำลังเลียนแบบ ก็คือคนที่คล้ายกับข้าหรือ?”

หลานจียังจดจำได้ถึงครั้งแรกที่พบกันได้ สายตาที่เฉินชีมองนางราวกับกำลังมองคนที่ตกหลุมรักมานาน

ก็เพราะสายตานั้นนางจึงตกหลุมรักเฉินชี จากนั้นก็ยากจะถอนตัว

แต่วันนี้ นางกลับเข้าใจแล้ว

สายตาของเฉินชีในวันนั้นมิได้มองนาง

แต่มองคนอื่น

เฉินชีตอบโดยมิลังเล “ใช่”

“สิ่งที่เจ้าแตกต่างจากคนที่นี่คือเจ้ามิจำเป็นต้องเลียนแบบ ก็มีส่วนคล้ายคลึงกับนางสามส่วน”

“แต่เมื่อเทียบกับนางจริง ๆ ก็ยังห่างไกลนัก”

“ของปลอมก็ยังคงเป็นของปลอมเสมอ”

ในสมองของเฉินชีหวนนึกถึงครั้งแรกที่พบกับลั่วชิงยวนในแคว้นเทียนเชวีย

เขารู้สึกคุ้นเคยมาก และถึงกับถูกนางดึงดูดใจอย่างลึกซึ้ง

เป็นไปตามคาด นางคืออาเหลาของเขา!

ไม่มีผู้ใดในใต้หล้านี้สามารถแทนที่อาเหลาได้

เสียงพูดแผ่วเบาของเฉินชีลอยเข้าหูของหลานจี มันกลับเป็นดั่งคมมีดทิ่มแทงลงบนหัวใจของนาง

“ไยกัน! เหตุใด!”

หลานจีทรุดตัวลง

เฉินชีกลับไม่มีความสงสารแม้แต่น้อย ยังคงกล่าวเย้ยหยัน “คนที่นี่ทำสิ่งเดียวกันตลอดทั้งปี นั่นคือการเลียนแบบนาง”

“เลียนแบบสีหน้าของนาง เลียนแบบนิสัยของนาง กระทั่งเลียนแบบวิธีการพูดของนาง”