ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1332

ในมุมมืด เซี่ยหลิงที่ติดตามมาตลอดทางนอนอยู่บนหลังคา เมื่อเห็นภาพในเรือนก็ตกใจยิ่งนัก

เฉินชีถึงกับเลี้ยงดูสตรีมากมายไว้ที่นี่เพื่อให้เลียนแบบลั่วเหลา!

เฉินชีที่ควบม้าจากไปไกลแล้วหันกลับมามอง

สายตาของเขาจับจ้องไปยังร่างที่นอนอยู่บนหลังคา

รอยยิ้มเย็นชาพลันปรากฏที่มุมปากของเขา

......

วันนั้นเวินซินถงถูกเซี่ยหลิงพาไปยังคฤหาสน์ชิงซาน

เมื่อเห็นหญิงงามมากมายในเรือน เวินซินถงก็ตกตะลึง

“เห็นหรือไม่ขอรับ? นี่คือสิ่งที่เฉินชีทำมาโดยตลอด เขาฝึกคนมากมายเพื่อให้เลียนแบบลั่วเหลา”

“และลั่วชิงยวนก็เป็นหนึ่งในนั้น!”

“จุดประสงค์ของเขาตั้งแต่ต้นจนจบก็คือการแย่งชิงตำแหน่งนักบวชระดับสูงของท่าน แล้วท่านยังจะกล้าเชื่อคำพูดของลั่วชิงยวนอีกหรือขอรับ”

เวินซินถงรู้สึกยากจะเชื่อ “แต่นางรู้เรื่องราวมากมายระหว่างข้ากับนาง”

เซี่ยหลิงดึงนางเข้ามา ขณะยืนเผชิญหน้ากับนาง “แค่นางรู้มิได้หมายความว่านางคือลั่วเหลานะขอรับ!”

“ใต้หล้านี้ไม่มีกำแพงใดที่ลมมิอาจลอดผ่าน เป็นไปได้ว่าเฉินชีจะรู้เรื่องราวในอดีตของพวกท่าน”

“ยิ่งไปกว่านั้น ด้วยความสามารถของเฉินชี หากเขาต้องการรู้ บางทีก็อาจจะรู้ได้”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เวินซินถงก็มองเขาด้วยความสงสัย “หมายความว่าอย่างไร?”

“ท่านยังจำสมบัติประจำแคว้นได้หรือไม่ขอรับ?”

“คันฉ่องสุริยันจันทราหรือ?” เวินซินถงประหลาดใจ “เจ้าสืบพบเบาะแสแล้วหรือ?”

เซี่ยหลิงส่ายหน้า “ก่อนหน้านี้ก็คาดเดาว่าคันฉ่องสุริยันจันทราอาจไปถึงแคว้นเทียนเชวียแล้ว ลั่วชิงยวนผู้นี้ก็มาจากแคว้นเทียนเชวีย มิแน่ว่าสิ่งนั้นอาจจะอยู่ในมือของนาง”

“นางจึงรู้ความลับเหล่านี้ขอรับ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เวินซินถงก็ตกตะลึง

ในใจครุ่นคิด ขณะมองสตรีเหล่านั้นที่กำลังเลียนแบบศิษย์พี่ของนาง มินานก็เดือดดาลจนกำมือแน่น

กัดฟันกรอด “เฉินชี!”

เวินซินถงหันหลังเดินกลับออกไปด้วยความโกรธเกรี้ยว

......

ลั่วชิงยวนและอวี๋โหรวพักอยู่ในโรงเตี๊ยมหลายวัน ตอนนี้คนทั่วทั้งเมืองหลวงก็กำลังตามหาบัวถวาย

เพราะราคาในตลาดมืด ทุกคนที่รู้ต่างก็รู้สึกยากจะเชื่อ