ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1336

นางค่อย ๆ ทรุดตัวลงพิงประตูอย่างอ่อนแรง

รู้สึกเจ็บปวดใจยิ่งนัก

“อาถง...”

ลั่วชิงยวนเรียกด้วยน้ำเสียงกลั้นสะอื้น

เสียงเย็นชาของเวินซินถงดังขึ้นอีกด้านของประตู “อย่ามาเรียกแบบสนิทสนม”

“เจ้าไม่มีสิทธิ์”

ลั่วชิงยวนถามนางอย่างมิยอมแพ้ “เหตุใด?!”

เวินซินถงหัวเราะเยาะ “เหตุใดรึ? เจ้าถามคำถามนี้แล้วมิรู้สึกขบขันบ้างรึไร?”

“เป็นเจ้าเองที่มาถึงที่นี่ หากวันนี้ข้าจะสังหารเจ้าที่นี่ก็อย่ามาโทษข้าแล้วกัน”

ลั่วชิงยวนเจ็บแปลบที่หน้าอก หมอกสีขาวที่แผ่ซ่านเข้ามาทำให้ลั่วชิงยวนรู้สึกอึดอัด และหายใจมิออก

ในใจก็ยิ่งเจ็บปวดแสนสาหัส

นางมิอยากจะเชื่อเลยว่าเป็นเวินซินถง!

ในตอนที่นำเข็มทิศอาณัติสวรรค์ออกมา ลั่วชิงยวนก็เคยนึกสงสัยอยู่ครู่หนึ่ง

หรือว่าจะเป็นเวินซินถงที่สังหารนาง

ด้วยว่าหากนางต้องการตำแหน่งนักบวชระดับสูง การสังหารลั่วเหลาก็เป็นวิธีที่รวดเร็วที่สุด

แต่นางก็ยังเลือกที่จะเชื่อในสายสัมพันธ์ของศิษย์พี่ศิษย์น้อง

เลือกที่จะเชื่อเวินซินถง

แต่คาดมิถึงว่าเมื่อกลับมายังหอเทียนฉีอีกครั้ง กลับต้องเผชิญกับเหตุการณ์ในตอนที่นางตายในชาติที่แล้ว

“อาถง... เหตุใดเจ้าจึงเปลี่ยนไปเช่นนี้? เจ้าต้องการสิ่งใดข้าก็ให้เจ้า เจ้าต้องการตำแหน่งนักบวชระดับสูง ข้าก็ให้เจ้าได้”

ตอนนี้ลั่วชิงยวนตระหนักได้ว่าตนเผชิญกับการทรยศหักหลังถึงสองครั้ง

ทันใดนั้นเวินซินถงก็เปิดประตูเดินเข้ามาอย่างช้า ๆ

ลั่วชิงยวนมองร่างที่เลือนรางในหมอกสีขาวนั้นมาถึงตรงหน้านาง แล้วค้อมตัวลงยื่นมือมาหานาง

ทว่ามือคู่นั้นมิได้จะดึงนางขึ้นอย่างเป็นมิตร

แต่...

แย่งชิงของในอ้อมอกของนางไป!

“เอาเข็มทิศอาณัติสวรรค์มาให้ข้า!”

“เอามา!”

ลั่วชิงยวนตื่นตระหนก กอดเข็มทิศอาณัติสวรรค์ในอ้อมอกไว้แน่น