ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1338

ท่าทางของเฉินชีราวกับจะสังหารได้แม้กระทั่งท่านนักบวชระดับสูง

ในใจของเวินซินถงเดือดดาล แต่ก็รู้ว่ามิอาจทำให้คนบ้าคลั่งอย่างเฉินชีขุ่นเคืองได้

“ลั่วชิงยวน!” เฉินชีเดินเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็ว พลางเรียกชื่อของลั่วชิงยวน

ลั่วชิงยวนในห้องลับได้ยินเสียงของเฉินชี ุจึงอดมิได้ที่จะตกตะลึงเล็กน้อย

จากนั้นก็ลุกขึ้นยืน เปิดห้องลับแล้วเดินออกไป

หมอกในห้องค่อย ๆ จางหายไป เฉินชีเห็นนางออกมาจากห้องลับก็ประหลาดใจเล็กน้อย

“เจ้ามาได้อย่างไร...”

“ข้ามิเป็นอะไร ไปกันเถิด”

ลั่วชิงยวนก้าวเดินไปยังประตู

เมื่อเวินซินถงเห็นนางออกมาพร้อมกับเฉินชี สีหน้าของนางก็บึ้งตึง

ในดวงตาเต็มไปด้วยความอาฆาต

สายตาดุร้ายราวกับจะฉีกร่างลั่วชิงยวนออกเป็นชิ้น ๆ

เนื่องจากลั่วชิงยวนสูดดมหมอกวิญญาณเข้าไปมากจึงอ่อนแรง นางเดินเซจนเกือบจะล้มลง

เฉินชีรีบเข้ามาประคองนางในทันที

เมื่อจับข้อมือของนาง แล้วรู้ถึงสภาพร่างกายของลั่วชิงยวนในยามนี้

สายตาของเขาก็ฉายแววมุ่งสังหารในทันที

เขายกฝ่ามือตบเวินซินถงอย่างแรง เวินซินถงถูกพละกำลังนี้ตบจนเกือบจะล้มลง

ทว่ายังมิทันล้มลง มือของเฉินชีก็บีบคอของนางในทันที แล้วกดเวินซินถงไว้กับกำแพง

สายตาดุดันของเขาจ้องมองเวินซินถง “นี่จะเป็นครั้งสุดท้าย!”

“หวังว่าจะไม่มีครั้งต่อไป”

“มิเช่นนั้นข้าจะทำให้เจ้ามีชีวิตทุกข์ทรมานยิ่งกว่าตาย!”

พูดจบ เฉินชีก็ปล่อยเวินซินถงอย่างเย็นชา

เวินซินถงเดือดดาล นางจ้องมองเฉินชี แต่ก็ทำอะไรมิได้

นางสู้เฉินชีมิได้ ได้แต่กล้ำกลืนความแค้นนี้ไว้

เฉินชีประคองลั่วชิงยวนออกจากหอเทียนฉี

เมื่อออกจากหอเทียนฉีแล้ว ลั่วชิงยวนก็หยุดฝีเท้า หันกลับไปมอง

เหมือนจะได้ยินเสียงสะอื้นไห้เบา ๆ

เฉินชีดึงนางกลับมา “มองอะไร ข้ามิสังหารนางก็ดีแล้ว”