ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1339

“นางบอกว่าเจ้ากับนักบวชระดับสูงเข้าไปในหอเทียนฉี ดูมิค่อยปกติ จึงได้มาบอกข้า”

ลั่วชิงยวนพยักหน้า

เป็นเช่นนั้นเอง

คราวนี้ต้องขอบคุณอวี๋โหรว

“เจ้ากลับไปเถิด ข้าต้องการพักผ่อน”

ลั่วชิงยวนปิดประตูห้อง

เฉินชียังมีเรื่องอยากพูด แต่ก็ติดอยู่ในลำคอ เมื่อเห็นประตูที่ปิดลง ในใจก็รู้สึกหนักอึ้งเล็กน้อย

ไฟในห้องดับลงในมิช้า

เฉินชีมิได้จากไป เกรงว่าเวินซินถงจะมาหาเรื่องนางอีก

นางสูดดมหมอกวิญญาณเข้าไปมาก คืนนี้จะต้องหลับใหลไปหลายชั่วยาม

เฉินชีมิวางใจ จึงเหาะขึ้นไปนั่งบนหลังคา

เขานั่งเฝ้าอยู่ตลอดทั้งคืน

......

เมื่อลั่วชิงยวนล้มตัวลงนอนก็จมดิ่งสู่ห้วงนิทรา

แม้แต่ยามหลับก็ยังคงมิสบาย นางขดตัวอยู่ในมุมหนึ่งพลางกอดเข็มทิศอาณัติสวรรค์ไว้แน่น

ลั่วชิงยวนมิตื่นจนกระทั่งเกือบเที่ยงของวันรุ่งขึ้น

ยามราตรี เข็มทิศอาณัติสวรรค์ดูดซับพลังจากสุริยันจันทรา หมอกวิญญาณในร่างของลั่วชิงยวนจึงถูกเข็มทิศอาณัติสวรรค์ขับไล่จนค่อย ๆ สลายไป

เมื่อตื่นขึ้นมา อวี๋โหรวก็มาหาพอดี

ทั้งยังถือยามาให้ด้วย

“เจ้ารู้สึกอย่างไรบ้าง? ข้าต้มยามาให้แล้ว รีบกินเสียสิ”

ลั่วชิงยวนรับชามยามากินไปหนึ่งอึก พลันตกตะลึงเล็กน้อย

“นี่คือโอสถขับไล่หมอกวิญญาณ เหตุใดเจ้า...”

อวี๋โหรวตอบว่า “เฉินชีบอกข้า”

“เขามาบอกข้าเมื่อเช้าตรู่ ข้าจึงได้ต้มยามาให้เจ้า”

ลั่วชิงยวนตกตะลึง “ตอนรุ่งสาง เขายังอยู่ในวังหรือ?”

อวี๋โหรวพยักหน้า “ใช่ ดูเหมือนว่าเพิ่งออกจากวังมินาน”

ลั่วชิงยวนจมอยู่กับความคิด เมื่อคืนเฉินชีเฝ้าอยู่ที่นี่ทั้งคืนเลยหรือ?

“เป็นอะไรไป? รีบกินยาเถิด จะเย็นหมดแล้ว”

ลั่วชิงยวนได้สติ ดื่มยาจนหมด

“ทางด้านนักบวชระดับสูงมีข่าวคราวหรือไม่?” ลั่วชิงยวนถาม