ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1340

ทันใดนั้น ลั่วชิงยวนใจหายวาบ

“มู่หยวนหยวน?!” โฉวสือชีร้องออกมา

เขาจำได้ในทันที

ทั้งสามรีบไปยังริมแม่น้ำ โฉวสือชีรีบกระโดดลงไปในน้ำเพื่อนำศพขึ้นมา

มีบาดแผลฉกรรจ์ที่หน้าอก แทงทะลุร่างศพ

ดูเหมือนเกิดจากกระบี่ยาว แต่ก็มิสามารถบอกได้ว่าเป็นกระบี่ชนิดใด ดูเหมือนจะเป็นกระบี่ธรรมดาทั่วไป

“เหมือนว่าเพิ่งตายไปเมื่อมิกี่ชั่วยาม” โฉวสือชีสีหน้าเคร่งขรึม

“หากรู้เช่นนี้ ข้าก็ควรจะรีบมาหานาง บางทีอาจจะช่วยเหลือนางได้”

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วมุ่น อดมิได้ที่จะนึกถึงตอนที่ออกจากเมืองแล้วพบเวินซินถงที่กำลังกลับมา

เวินซินถงก็ออกจากวังเมื่อคืน หรือว่าจะเป็นนางที่สังหารมู่หยวนหยวน?

เมื่อนึกถึงตรงนี้ ลั่วชิงยวนก็รู้สึกอึดอัดใจ

รีบวาดยันต์รวมวิญญาณ ทว่ากลับมิสามารถรวมวิญญาณของมู่หยวนหยวนได้ เพราะวิญญาณของนางมิอยู่แล้ว!

สีหน้าของลั่วชิงยวนเปลี่ยนไป

จากนั้นก็รีบนำเข็มทิศอาณัติสวรรค์ออกมาคำนวณ

เส้นทางปรากฏขึ้นบนกระจกสุริยันจันทรา

ลั่วชิงยวนเตรียมตัวออกเดินทางในทันที

“โฉวสือชี เจ้าจัดการฝังศพของมู่หยวนหยวนเสีย ข้าจะไปตามหาวิญญาณของมู่หยวนหยวนก่อน”

โฉวสือชีพยักหน้า “ระวังตัวด้วย”

จากนั้นลั่วชิงยวนก็ขี่ม้าเดินทางต่อไปกับอวี๋โหรว

ลั่วชิงยวนถือเข็มทิศอาณัติสวรรค์คำนวณทิศทางตลอดทางขณะขี่ม้าไล่ตาม

ประมาณครึ่งชั่วยามต่อมาก็มาถึงหุบเขามังกรดำ

ด้วยความที่ขี่ม้าขึ้นเขามิได้ ลั่วชิงยวนและอวี๋โหรวจึงต้องเดินเท้าขึ้นไป

“ได้ยินว่าบนหุบเขามังกรดำมีผู้ฝึกยุทธ์มากมาย พวกเราจะขึ้นเขาไปตรง ๆ เช่นนี้หรือ” อวี๋โหรวถามด้วยความกังวล

ลั่วชิงยวนกล่าวเสียงเรียบ “พวกเราขึ้นเขาไปตามหาคน มิได้ไปหาเรื่อง จะเกรงกลัวอะไร”

ลั่วชิงยวนเดินขึ้นเขาไปอย่างมิลังเล

ถึงแม้ว่าบนหุบเขามังกรดำจะมีผู้ฝึกยุทธ์ที่เก่งกาจอาศัยอยู่มากมาย แต่พวกเขาก็มิได้รวมกลุ่มกัน และกระจัดกระจายกันอยู่