ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1342

“ลั่วชิงยวน!” อวี๋โหรวร้องเรียก

นางรีบพุ่งเข้าไปประคองลั่วชิงยวนที่ล้มลง

ไอสีดำสายหนึ่งก่อตัวขึ้นที่หว่างคิ้วของลั่วชิงยวน อวี๋โหรวตื่นตระหนก พลิกตัวขึ้นหลังม้าพาลั่วชิงยวนกลับไปยังเมืองหลวงด้วยกันอย่างรวดเร็ว

ยังมิทันถึงเมืองหลวง ลั่วชิงยวนก็ตัวร้อนจัด

อวี๋โหรวคาดมิถึงว่าในธูปวิญญาณจะยังมีกับดักลอบทำร้ายลั่วชิงยวน

อวี๋โหรวไม่มีเวลากลับวัง จึงได้แต่พาลั่วชิงยวนไปยังจวนของเฉินชี

คนในจวนพาลั่วชิงยวนเข้าไปในห้อง ขณะเดียวกันก็มีคนออกไปตามเฉินชี

อวี๋โหรวเฝ้าอยู่ข้างเตียง เปิดเปลือกตาของลั่วชิงยวนเพื่อตรวจสอบว่าดวงตาขุ่นมัวหรือไม่ ทั้งจับชีพจร ทั้งสัมผัสลำคอ

ตอนนี้เฉินชีกระโจนเข้ามาในห้องด้วยความร้อนใจ

“เกิดเรื่องอันใดขึ้น? ลั่วชิงยวนเป็นกระไร?”

อวี๋โหรวมีสีหน้าเคร่งขรึม “พวกเราไปตามหามู่หยวนหยวน ผลปรากฏว่ามู่หยวนหยวนถูกทำให้กลายเป็นธูปวิญญาณ ในธูปวิญญาณนี้กลับซ่อนกลิ่นอายชั่วร้ายไว้ มันลอบทำร้ายลั่วชิงยวน”

“คาดมิถึงว่ากลิ่นอายนี้จะแข็งแกร่งจนร่างกายของลั่วชิงยวนทนมิไหว นางตัวร้อนมาก”

“หากมิสามารถขับไล่พลังชั่วร้ายนี้ออกไปได้โดยเร็ว เกรงว่าจะต้องนอนซมอยู่บนเตียงหลายเดือน”

“ข้าจะรีบไปหายา รบกวนท่านแม่ทัพเฉินช่วยดูแลนางด้วยเจ้าค่ะ”

อวี๋โหรวเข้าใจสภาพอาการของลั่วชิงยวนในตอนนี้มากกว่าเฉินชี ดังนั้นนางจึงรีบไปหายา

เฉินชีพยักหน้ารับ

จากนั้นก็เดินไปนั่งลงข้างเตียง เขามองลั่วชิงยวนที่ตัวร้อนจัดหมดสติอยู่บนเตียงพลางเช็ดเหงื่อบนใบหน้าของนางด้วยความสงสาร

“ร่างกายของเจ้าแย่ลงทุกที”

น้ำเสียงของเฉินชีราบเรียบ ฟังมิออกว่าในคำพูดนี้มีอารมณ์ใด

ลั่วชิงยวนตื่นขึ้นมาอย่างมึนงง แล้วมองเฉินชีด้วยสายตาเย็นชา “เจ้ามาทำอะไรที่นี่”

“ดูแลเจ้า”

“มิต้อง เจ้าออกไปเถอะ”

เฉินชีจนใจเล็กน้อย แต่ก็ยังคงพยักหน้าแล้วถามอีกว่า “เจ้าอยากกินอะไร?”

“ข้าจะสั่งให้ครัวทำ”

“มิอยากกิน”