ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1355

ถึงแม้จะมีปัญหาก็ตาม นางก็อยากจะดูว่าซูเซียงต้องการทำอะไร

แท้จริงแล้วหมู่บ้านนี้คืออะไรกันแน่

เมื่อเทียบกับการกินอาหารเหล่านี้ การออกจากหมู่บ้านโดยพลการอาจจะมีอันตรายมากกว่า

หลังจากกินอาหารเสร็จ ลั่วชิงยวนก็รู้สึกมึนงงเล็กน้อย

นางฟุบหน้าลงบนโต๊ะ แล้วหลับไป

แต่เพราะฤทธิ์ยาไม่มีผลต่อนางมากนักจึงมิได้หมดสติไป

ราว ๆ ยามจื่อ เสียงอุทานตกใจจากด้านนอกดังขึ้น ปลุกให้ลั่วชิงยวนสะดุ้งตื่น

นางรีบลุกขึ้นเดินไปที่หน้าต่างแล้วแง้มออกเพียงเล็กน้อยเพื่อมองออกไป

หมู่บ้านที่ถูกปกคลุมด้วยความมืดมิดเงียบสงัดอย่างน่าประหลาด แม้แต่เสียงลมยังฟังดูเหมือนเสียงหัวเราะ

ที่ลานด้านหน้ามีชายเตี้ยรูปร่างผอมคนหนึ่ง ดวงตาโบ๋ลึกราวกับโครงกระดูก ขอบตาดำคล้ำ ทำให้ดวงตาคู่นั้นดูใหญ่เป็นพิเศษ

บนใบหน้าที่ซูบผอมนั้นดูประหลาด

คนที่ล้มลงบนพื้นตรงหน้าเขาคือซูเซียง

ชายผู้นั้นเพิ่งตบหน้าซูเซียง

ซูเซียงรีบเอ่ยปาก “ท่านมีฉีเสวี่ยเวยแล้วมิใช่หรือ”

ชายผอมเตี้ยคนนั้นมองซูเซียงด้วยสายตาหื่นกระหาย “วันนี้ข้าอยากจะลิ้มลองของใหม่”

เขากล่าวพลางเลียริมฝีปาก แล้วคว้าตัวซูเซียง ฉีกคอเสื้อของนางอย่างแรง

ซูเซียงตื่นตระหนก “อย่า อย่า! ข้าตั้งครรภ์อยู่!”

เมื่อเห็นภาพนี้ ลั่วชิงยวนจะทนดูได้อย่างไร

รีบกระโจนออกจากห้องไปในทันที

“หยุดนะ!”

นางรีบพุ่งไปยังเบื้องหน้าซูเซียง แล้วตบฝ่ามือข้างหนึ่ง บีบให้บุรุษผู้นั้นถอยร่นไป

ซูเซียงตื่นตระหนก จับคอเสื้อของตนแน่น “เจ้าออกมาเพื่ออะไร? ข้าบอกเจ้าแล้วมิใช่หรือว่าอย่าออกมา!”

ยามนี้ชายผู้นั้นเห็นลั่วชิงยวน เมื่อเห็นใบหน้าที่งดงามก็กลืนน้ำลาย สายตาหื่นกระหายทำให้ลั่วชิงยวนรู้สึกขยะแขยง

“เจ้าพาหญิงงามมาด้วย แล้วยังกล้าปิดบังข้ารึ?”

“เพื่อเป็นการตอบแทนสำหรับหญิงงามผู้นี้ วันนี้ข้าจะไว้ชีวิตเจ้าก่อน!”