ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 138

ใบหน้าของฟู่เฉินหวนหม่นลงหลังจากได้ยินสิ่งนี้

“ท่านอ๋อง เชิญนั่งเถิดเพคะ” ลั่วชิงยวนสวมรองเท้าเสร็จแล้ว จึงจัดเสื้อผ้าให้เป็นระเบียบ นั่งที่โต๊ะก่อนผายมือเป็นท่าทางเชิญชวน

ฟู่เฉินหวนจัดเสื้อผ้าอาภรณ์ที่สวมอยู่ให้เป็นระเบียบและนั่งลงด้วยสีหน้าเศร้าหมอง

ทันทีที่เขานั่งลง เขาก็เห็นลั่วชิงยวนดึงเข็มออกมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ นางยิ้มอย่างเย็นชาก่อนจะเอ่ยว่า "ท่านอ๋อง ใบหน้าของท่านดูไม่ดีเลย ท่านจำเป็นต้องได้รับการฝังเข็มเพื่อบรรเทาอาการบัดเดี๋ยวนี้เพคะ"

ดวงตาของฟู่เฉินหวนเย็นชา แม้ว่าเขาจะนึกลังเล แต่ก็ยังยอมยื่นมือออกไป

ลั่วชิงยวนหยิบเข็มออกมา แทงเข็มลงบนข้อมือของฟู่เฉินหวนหลายจุด ทำให้ฤทธิ์ของยาที่ฟู่เฉินหวนได้รับบรรเทาลงเล็กน้อย

รังสีสังหารในดวงตาของเขาหายไปอย่างรวดเร็วมาก แต่เส้นเลือดยังคงปูดโปนไม่หาย

เดาว่านี่อาจเป็นความเจ็บปวดของการถูกนางเตะผ่าหมาก…

ท้ายที่สุดเขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก และเบาใจขึ้นเป็นอย่างมาก

ลั่วหรงรีบไปยังเรือนปีกตะวันตกอย่างกังวล นางได้ยินเสียงตะโกนดังมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ ตะโกนดังออกมาว่า ท่านอ๋องเมามายและรีบวิ่งเข้าไปในเรือนปีกตะวันตก นั่นทำให้หัวใจของนางตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม

พวกที่รีบไม่พอก็ไปถึงช้าเกินไป ในตอนที่พวกเขาไปถึงด้านนอกของเรือนปีกตะวันตก ผู้มาเยือนจำนวนมากก็มาถึงที่นี่แล้ว

“ฮูหยินลั่ว นี่มันเรื่องอะไรกัน? ลูกสาวของท่านอยู่ในเรือนปีกตะวันตกจริงหรือ?”

“ข้าได้ยินมาว่า ท่านอ๋องดูคล้ายจะเสียสติรีบวิ่งมาที่เรือนปีกตะวันตก เสียงร้องขอความช่วยเหลือนั่นคงไม่ใช่เสียงของบุตรีท่านหรอกใช่หรือไม่?”

ใบหน้าของลั่วหรงซีดเซียวไร้สีสัน ใจก็เริ่มร้อนรนเหมือนถูกไฟเผา เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้นนางรู้สึกจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแต่ทว่าก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป

ได้แต่หวังว่า ลั่วชิงยวนจะช่วยหลางหลางได้ทันท่วงที

ลั่วอวิ๋นสี่รีบวิ่งเข้าไปตอบโต้ด้วยความโกรธ "เรายังมิได้เห็นกับตาเลย เหตุใดถึงสาปแช่งพี่หญิงของข้าเช่นนี้!"

ลั่วอวิ๋นสี่กังวลมากจนหน้าถอดสี นางรีบวิ่งเข้าไปในเรือนนอนก่อนคนอื่น ๆ

นางคิดว่า หากมีเรื่องน่าละอายเกิดขึ้นจริง นางจะได้ปิดประตูป้องกันไม่ให้คนภายนอกเห็น

แต่ทันทีที่ประตูถูกเปิดออก

ก็ได้เห็นผู้ซึ่งสวมอาภรณ์อย่างเรียบร้อยนั่งอยู่บนเก้าอี้สองคน อีกทั้งลั่วชิงยวนยังถือตะเกียบคู่หนึ่งอยู่ในมืออีกด้วย