ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1410

ลั่วชิงยวนนอนนิ่งอยู่บนเตียง มิกล้าขยับกาย

ทว่างูตัวนั้นกลับกัดข้อเท้านางอย่างแรงหนึ่งครั้ง จากนั้นก็รีบเลื้อยหนีไป

รออยู่ครู่หนึ่ง ฉีเสวี่ยเวยเห็นว่าคนที่นอนอยู่บนเตียงไม่มีความเคลื่อนไหวใด ๆ จึงเปิดประตูเข้ามา

นางมิอาจมั่นใจได้ว่าพวกคนใบ้จะกลับมาเมื่อใด จึงมิกล้าเสียเวลานาน

หลังจากปิดประตูอย่างระแวดระวังแล้ว นางก็มายังปลายเตียง จ้องมองข้อเท้าของลั่วชิงยวนอย่างละเอียด ปรากฏว่าถูกงูกัดจริง ๆ

นางต้องตายเพราะพิษนี้แน่นอน!

ทันใดนั้นเอง ฉีเสวี่ยเวยก็ชักกริชออกมาแล้วเดินไปยังหัวเตียง ค่อย ๆ จรดใบมีดลงบนใบหน้าของลั่วชิงยวน

แต่ในพริบตานั้นเอง ลั่วชิงยวนก็ลืมตาขึ้นมาจ้องมองนางด้วยสายตาอาฆาตแค้น

ฉีเสวี่ยเวยพลันตกใจ แต่ก็มิได้หนีในทันที เพราะนางคิดว่าลั่วชิงยวนโดนพิษงูเข้าไปแล้ว อย่างไรก็ต้องตายอยู่ดี

ลั่วชิงยวนรีบคว้าข้อมือของฉีเสวี่ยเวยไว้เพื่อแย่งชิงกริชมาจากนาง

ฉีเสวี่ยเวยก็ลงมือโจมตีเช่นกัน เพียงแต่นางคาดมิถึงว่าสตรีผู้นี้ที่ถูกพิษแล้วจะยังมีพละกำลังมากมายถึงเพียงนี้

หลังจากทั้งสองต่อสู้กันครู่หนึ่งในห้อง ฉีเสวี่ยเวยก็พ่ายแพ้ ถูกลั่วชิงยวนจับกดไว้บนโต๊ะ

ฉีเสวี่ยเวยตกใจมาก “เจ้าโดนพิษไปแล้ว เป็นไปได้อย่างไร...”

ลั่วชิงยวนหัวเราะเยาะ “เจ้าคิดว่าข้ามิเห็นว่าเจ้าแอบจับงูพิษมาด้วยรึ?”

นางกินยาถอนพิษไว้ก่อนแล้ว

พิษงูย่อมมิอาจคร่าชีวิตนางได้ ภายหลังเพียงแค่ต้องขับพิษที่เหลือออกไปก็เท่านั้น

ฉีเสวี่ยเวยโกรธจัด พยายามดิ้นรนอย่างหนักแต่ก็ไร้ประโยชน์

ในเวลานี้เอง ประตูก็ถูกเปิดออก

โฉวสือชีและคนใบ้เข้ามา

ในมือของทั้งสองยังถือเชือกไว้ด้วย

ฉีเสวี่ยเวยตกใจ รู้แล้วว่านี่คือแผนการ!

“ดูเหมือนว่าเจ้าจะคิดกำจัดข้าตั้งแต่แรกแล้ว”

โฉวสือชีมัดฉีเสวี่ยเวยไว้