ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1420

ต่งอวิ๋นซิ่วตกใจจนหน้าซีดเผือด รีบยกมือขึ้นมาป้องกัน แล้วต่อสู้กับฝูเหมิ่ง

แต่พลังในตอนนี้ของต่งอวิ๋นซิ่วเทียบกับฝูเหมิ่งแล้วยังอ่อนแอกว่ามากนัก

สุดท้ายก็ถูกฝูเหมิ่งบีบคอไว้แน่น

ลั่วชิงยวนเห็นชัดเจนว่าในร่างของฝูเหมิ่งตอนนี้คือโหยวจิ้งเฉิง!

เขาเป็นบ้าไปแล้วหรือ? เขาจะฆ่าต่งอวิ๋นซิ่วภรรยาของตนหรือ?

เมื่อเห็นดังนั้น โหยวเซียงก็ชักกระบี่พุ่งเข้าไปหมายจะช่วยต่งอวิ๋นซิ่ว แต่ฝูเหมิ่งกลับมิหลบเลยแม้แต่น้อย ปล่อยให้กระบี่ในมือนางแทงทะลุร่าง

จากนั้นฝูเหมิ่งก็ฟาดมือไปทีหนึ่ง โหยวเซียงจึงกระเด็นปลิวไป

โหยวเซียงกระอักเลือดออกมา

ต่งอวิ๋นซิ่วร้อนใจยิ่งนัก “เซียงเอ๋อร์ มิต้องสนใจแม่ รีบหนีไป!”

โหยวเซียงจะทนมองดูมารดาของตนถูกฆ่าได้อย่างไร นางพยายามลุกขึ้นมาสู้ต่อ

แต่ฝูเหมิ่งกลับมองโหยวเซียงอย่างดุดัน แล้วกล่าวขู่ “คนที่ข้าต้องการฆ่ามีเพียงต่งอวิ๋นซิ่วเท่านั้น เจ้าจงหลีกไป”

“มิเช่นนั้นอย่าหาว่าข้ามิเห็นแก่ความเป็นพ่อลูก”

เมื่อได้ยินดังนั้น โหยวเซียงก็ตกใจจนยืนอึ้งไปกับที่ แล้วกล่าวเสียงสั่นเครือ “พ่อ… พ่อลูกหรือ?”

ตอนนี้เสียงของฝูเหมิ่งก็มิใช่เสียงของฝูเหมิ่งอีกต่อไปแล้ว

เมื่อต่งอวิ๋นซิ่วได้ยินเสียงนี้ก็ตกใจจนหน้าซีดเผือด

นางมองใบหน้าที่น่าสยดสยองตรงหน้า แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเทา “จะ… จิ้งเฉิง?”

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ดูสีหน้าตกใจของเจ้าสิ เจ้าคงนึกมิถึงว่าข้าจะกลับมาเช่นนี้ใช่หรือไม่? เจ้าคิดว่าเมื่อเจ้าฆ่าข้าแล้ว เมืองแห่งภูตผีแห่งนี้จะเป็นของเจ้ารึ?”

เสียงหัวเราะแหบแห้งของโหยวจิ้งเฉิงทำให้คนขนลุกไปทั้งตัว

ลั่วชิงยวนตกตะลึงอย่างมาก โหยวจิ้งเฉิงถูกต่งอวิ๋นซิ่วฆ่าตายจริงหรือนี่?!

ฆ่ากันเองหรือ?

ต่งอวิ๋นซิ่วดิ้นรนมิได้ ขณะถูกโหยวจิ้งเฉิงบีบคอไว้แน่น นางมองหน้าเขาด้วยดวงตาแดงก่ำพร้อมน้ำตาที่นองหน้า

“ในเมื่อเจ้ากลับมาแล้วก็ฆ่าข้าซะสิ”

“ปล่อยลูกสาวของเราไป”