ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1428

ลั่วชิงยวนตกใจ เฉินชีมาได้อย่างไร?

“ข้าไปดูเอง”

ลั่วชิงยวนรีบลงจากเขาทันใด

เมื่อนางลงจากเขาก็เห็นเฉินชีกำลังจะจุดไฟเผาภูเขา

เมื่อเห็นผู้คนลงมาจากบนเขา เขาก็ขู่ตะคอกเสียงดัง “ปล่อยลั่วชิงยวนออกมาเดี๋ยวนี้! มิเช่นนั้นข้าจะเผาภูเขาเฮงซวยของพวกเจ้า!”

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้ว เขามาได้จังหวะดีจริง ๆ

“เฉินชี หยุดนะ!”

เมื่อได้ยินเสียงของนาง เฉินชีก็ตกใจพลันรีบวิ่งเข้ามา เมื่อเห็นนางเขาก็ตื่นเต้นอย่างมาก

“เจ้ามิเป็นอะไรใช่หรือไม่?”

เขากล่าวพลางคว้าแขนของนางไว้แล้วดึงไปอยู่ข้างหลังตน มองลุงเฉิงและคนอื่น ๆ ด้วยความระแวดระวัง “พวกนั้นทำกระไรเจ้า!”

ลั่วชิงยวนผลักเขาออก “ข้ามิเป็นอะไร เจ้าบอกให้คนของเจ้าหยุดเดี๋ยวนี้! รีบไปดับไฟเสีย!”

นางเคยดูแผนที่การวางกำลังป้องกันของเมืองแห่งภูตผีแห่งนี้แล้ว บนเขามีคูคลองมากมายและยังมีแหล่งน้ำขนาดใหญ่ด้วย เมื่อไฟลุกโชนขึ้นก็สามารถดับไฟได้

นางมิกลัวว่าเขาจะเผาภูเขา

แต่ก็มิอยากใช้กลไกของแหล่งน้ำเหล่านี้โดยพลการ

เฉินชีโบกมือทันใด คนอื่น ๆ จึงรีบดับไฟ

เฉินชีดึงนางไปด้านข้าง แล้วถามด้วยความเป็นห่วง “อาเหลา เจ้ามายังเมืองแห่งภูตผีแห่งนี้โดยมิบอกกล่าวข้าสักคำ เจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าตามหาเจ้าแทบพลิกแผ่นดิน?”

“ข้าค้นดูทั้งสำนักนักบวช ค้นดูทั้งเมืองหลวง ข้าเกือบจะไปหาเจ้าที่แคว้นเทียนเชวียแล้ว!”

“คราวหน้าหากเจ้าจะไปที่ใดอีก บอกข้าก่อนได้หรือไม่?”

เฉินชีมีสีหน้าตื่นตระหนก ดูวิตกกังวลมาก

ลั่วชิงยวนถามว่า “แล้วเจ้าหาข้าเจอได้อย่างไร?”

นางมิได้บอกเฉินชีเรื่องนี้ เพราะนางมิอยากให้เฉินชีรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับนาง นางต้องการรักษาระยะห่างจากเฉินชีไว้เสมอ

“ใช้กลอุบายนิดหน่อยตอนเค้นถามคนในสำนักนักบวช จนรู้ว่าเจ้าเห็นกระดาษแผ่นนั้นในห้องของอวี๋โหรว จึงคาดเดาว่าเจ้าอาจจะมาเมืองแห่งภูตผีเพื่อช่วยอวี๋โหรว”

เฉินชีกล่าวด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ