ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1451

นางมิกล้าแม้แต่จะหายใจดังเกินไป

ในที่สุดพ่อครัวใหญ่ผางก็ทำความสะอาดที่นี่อย่างละเอียดเสร็จสิ้น

จากนั้นก็ยกถุงนั้นออกไป

เขาปิดประตูแล้วเดินออกไปข้างนอก

ลั่วชิงยวนถอนหายใจด้วยความโล่งอกแล้วเดินออกจากตู้

พ่อครัวใหญ่ผางมาทำความสะอาดที่นี่ในยามวิกาลที่ไม่มีผู้คนและยังนำถุงนั้นไปด้วย

ภายในนั้นต้องมีอะไรบางอย่างผิดปกติเป็นแน่

ลั่วชิงยวนเดินออกจากห้องกลับไปยังห้องเก็บฟืนเพื่อรอจนกว่าจะรุ่งสาง

แต่คาดมิถึงว่าพ่อครัวใหญ่ผางจะกลับมาอีกครั้ง

เขาถือตะเกียงเดินตรวจดูทีละห้อง

ลั่วชิงยวนมองผ่านรอยแยกหน้าต่าง เมื่อเห็นดังนั้นจึงรีบหลบเข้าไปในกองฟืนที่บดบังทั้งร่างของนางได้

มินานนัก พ่อครัวใหญ่ผางก็เปิดประตูห้องเก็บฟืน ถือตะเกียงเดินสำรวจไปทั่วห้อง หลังจากมองดูคร่าว ๆ แล้วก็หันหลังกลับไป

ลั่วชิงยวนถอนหายใจด้วยความโล่งใจ

เหตุใดพ่อครัวใหญ่ผางจึงต้องระมัดระวังถึงเพียงนี้ ไปแล้วยังกลับมาอีก ตรวจสอบทุกห้องซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ราวกับเกรงว่าจะมีใครซ่อนตัวอยู่ในห้อง

ลั่วชิงยวนถึงกับสงสัยว่านางเคยทำให้พ่อครัวใหญ่ผางสงสัยเมื่อใดกัน จึงทำให้พ่อครัวใหญ่ผางระมัดระวังถึงเพียงนี้

แต่จากนั้นพ่อครัวใหญ่ผางก็ออกจากห้องเครื่องไปอีกครั้ง ลั่วชิงยวนจึงล้มเลิกความคิดนั้น

ถึงแม้พ่อครัวใหญ่ผางจะมิได้กลับมาอีก แต่ลั่วชิงยวนก็มิออกไปข้างนอกอีก

เพื่อความปลอดภัย รอจนกว่าจะรุ่งสางอยู่ที่นี่จะดีกว่า

คืนนั้นนางนอนหลับมิสนิท

ส่วนพ่อครัวใหญ่ผางก็มิได้กลับมาอีก

......

ยังมิทันสว่าง พ่อครัวใหญ่ผางก็มาเปิดประตูห้องเครื่อง

เหล่านางกำนัลจำนวนมากทยอยมาถึง พ่อครัวใหญ่ผางสั่งว่า “วันนี้ให้เตรียมอาหารตามตำรับที่แต่ละตำหนักส่งมาเมื่อวาน”

“ข้าจะออกไปเตรียมวัตถุดิบก่อน เมื่อกลับมาแล้วจะเริ่มทำอาหาร พวกเจ้าอย่าได้เกียจคร้าน”

ทุกคนตอบรับ “เจ้าค่ะ!”