ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1454

ซีกุ้ยเฟยพยักหน้า

“ข้าเข้าใจแล้ว”

ถึงแม้จะยากที่จะปิดบัง แต่นางก็จะพยายามอย่างสุดความสามารถ เพราะท้ายที่สุดแล้วนี่เป็นหนทางเดียวที่นางจะปกป้องตัวเองได้

เพราะนางไม่มีทางโค่นล้มฮองเฮาได้

หลังจากพูดตบ ซีกุ้ยเฟยก็มองลั่วชิงยวนด้วยสายตาลึกล้ำ “ข้าจำได้ว่าเจ้าเคยถูกฮองเฮาลงทัณฑ์”

“เพราะเจ้าทำร้ายองค์หญิง”

ลั่วชิงยวนมิได้ปฏิเสธ เรื่องเหล่านี้มิใช่ความลับในเมืองหลวง หากซีกุ้ยเฟยใคร่รู้ย่อมสืบได้โดยง่าย

“ใช่เพคะ”

“เจ้าจึงมีเรื่องบาดหมางกับฮองเฮาใช่หรือไม่?” ซีกุ้ยเฟยดูนางอย่างมีความหมาย

ลั่วชิงยวนยกยิ้มจาง “แน่นอนเพคะ”

“ดังนั้นกุ้ยเฟยโปรดวางพระทัย ถึงแม้หม่อมฉันจะล่วงรู้ความลับของท่าน แต่ในจุดหนึ่ง ท่านและหม่อมฉันก็เป็นเหมือนแมลงเม่าที่ติดอยู่ในใยแมงมุมเดียวกัน”

“ศัตรูของศัตรูย่อมเป็นมิตร”

“ถูกต้องหรือไม่เพคะ?”

รอยยิ้มพึงพอใจปรากฏบนใบหน้าซูบซีดของซีกุ้ยเฟย

“ใช่แล้ว ดูเหมือนท่านพ่อจะมิได้เลือกคนผิด”

“หวังว่าในภายภาคหน้า เจ้าจะมิทำให้ข้าผิดหวัง”

เมื่อได้ยินดังนั้น ลั่วชิงยวนก็เท้าแขนบนโต๊ะพลางโน้มกายเข้าไปใกล้เล็กน้อย แล้วถามว่า “กุ้ยเฟยมีใจจะเป็นศัตรูกับฮองเฮาแล้วหรือเพคะ?”

“ใช่!” ซีกุ้ยเฟยพูดโดยมิได้ลังเลแม้แต่น้อย

ซีกุ้ยเฟยมองนางอย่างจริงจังขณะกล่าว “แต่เจ้าพึงทราบเถิดว่า ความโปรดปรานที่องค์จักรพรรดิทรงมีต่อฮองเฮานั้นเป็นความรักแท้จริง”

“การต่อสู้กับฮองเฮานั้นยากนัก”

“หากเจ้าไม่มีความกล้าหาญที่จะยืนหยัดจนถึงที่สุด เอาชนะอุปสรรคทั้งปวงก็อย่าได้รับปากข้าง่าย ๆ และอย่าได้ขึ้นเรือลำเดียวกับข้าโดยง่าย”

การช่วยนางสืบหาสาเหตุของโรคภัยไข้เจ็บเป็นเรื่องหนึ่ง

แต่การต่อสู้กับฮองเฮานั้นเป็นอีกเรื่องหนึ่ง

ท้ายที่สุดแล้ว นี่เป็นการต่อสู้ที่ยาวนาน นางเคยมีพันธมิตรมากมายในวังหลัง แต่ล้วนพ่ายแพ้ต่อกลอุบายของฮองเฮาทั้งสิ้น หรือไม่ก็หวาดกลัวแล้วถอยหนีไป