ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1455

“เป็นไปได้หรือไม่ว่าเพราะรังเกียจฉินอี้แต่เดิม จึงทำให้เขามีความสามารถปานกลางเช่นนั้น?”

“มิเช่นนั้นเหตุใดสมุนไพรอันล้ำค่ามากมายจึงถูกส่งให้เกาเหมียวเหมี่ยว เกาเหมียวเหมี่ยวได้กินมาตั้งแต่เยาว์วัย ทั้งที่ฉินอี้ต้องการสิ่งเหล่านั้นมากกว่าแต่กลับมิเคยได้รับ”

“ท่านมิรู้สึกหรือเพคะว่าเกาเหมียวเหมี่ยวแย่งชิงทุกสิ่งที่ฉินอี้ควรจะได้รับไป?”

“หากเป็นเช่นนั้น เรื่องนี้ย่อมมีเงื่อนงำ”

“ดังนั้นท่านควรสืบสวนในเรื่องนี้ให้ดีเพคะ”

“ถึงคราวจำเป็นก็อาจต้องแสดงไมตรีต่อฉินอี้เพคะ”

คำพูดของลั่วชิงยวนทำให้ซีกุ้ยเฟยตกใจ

ตกตะลึงในคำพูดของลั่วชิงยวน ทั้งยังตกตะลึงที่ลั่วชิงยวนรู้เรื่องราวมากมายถึงเพียงนี้ ทั้งยังสามารถวิเคราะห์ให้นางฟังได้อย่างแจ่มแจ้ง

กระทั่งวางแผนถึงสิ่งที่นางควรจะกระทำต่อไป

ซีกุ้ยเฟยมองลั่วชิงยวนด้วยความประหลาดใจ มิเอ่ยคำใดเป็นเวลานาน

ลั่วชิงยวนมองนางด้วยความสงสัย “เป็นอะไรไปหรือเพคะ?”

ซีกุ้ยเฟยหัวเราะเบา ๆ “เจ้าช่างเป็นสตรีที่น่าสะพรึงกลัวเสียจริง”

“ข้าประเมินเจ้าต่ำไป”

“บัดนี้ข้ารู้สึกว่าหากเจ้าเข้าวังได้ อย่างน้อยก็สามารถต่อสู้ร่วมกับข้าได้จนถึงที่สุด”

คำพูดนี้ทำให้ลั่วชิงยวนหัวเราะเบา ๆ “แต่หม่อมฉันมิได้มีใจเช่นนั้นเพคะ”

ซีกุ้ยเฟยหัวเราะ “ใช่ ข้าดูออก เจ้าคงมีเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่กว่านั้น”

“แต่ตราบใดที่มิได้ขัดขวางกิจของข้า ข้าก็หาได้สนใจไม่”

คำพูดนี้ทำให้ลั่วชิงยวนพอใจยิ่งนัก

นางเผยรอยยิ้ม “เช่นนั้นการร่วมมือของท่านและหม่อมฉันก็ถือเป็นการตกลงเพคะ”

“ตกลง”

“แต่… เจ้ายังต้องอยู่ในวังเป็นเพื่อนข้าอีกสองสามวัน”

เมื่อได้ยินดังนั้น ลั่วชิงยวนก็รับปาก

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ทุกเช้าจะมีคนนำอาหารจานนั้นมาส่งตรงเวลา