ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1458

เมื่อเห็นเขาเขียนประโยคนั้นด้วยความตั้งใจ ในใจของลั่วชิงยวนก็บังเกิดความรู้สึกซาบซึ้ง

นางอดมิได้ที่จะยกยิ้ม “เงินทองมากมายถึงเพียงนั้น เจ้าจะช่วยหามาให้ข้าได้อย่างไร?”

“ที่จริงแล้วเจ้าแค่แจ้งเรื่องนี้แก่ฉินอี้ก็พอ”

“แล้วก็… เผยให้เกาเหมียวเหมี่ยวรู้ด้วยสักหน่อย”

เมื่อได้ยินดังนั้น คนใบ้ก็ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย และเขียนคำสามคำด้วยความเคลือบแคลงใจว่า “แน่ใจหรือ?”

ลั่วชิงยวนพยักหน้าอย่างหนักแน่น “แน่ใจมาก!”

“เรื่องนี้ข้าขอฝากเจ้าด้วย!”

คนใบ้ยังคงมิเข้าใจว่านางจะกระทำสิ่งใด แต่ก็ยังคงพยักหน้า

ลั่วชิงยวนยกยิ้มมุมปาก “เช่นนั้นพวกเราค่อยพบกันในอีกสามวัน”

“ยามเที่ยงวัน ข้าจะรอเจ้าอยู่นอกเมือง”

คนใบ้พยักหน้าแล้วลุกขึ้นเดินออกจากห้องไป

ครู่หนึ่ง โฉวสือชีก็เดินเข้ามา “ข้าได้ยินแล้ว เจ้าว่าจะหาเงินไปตลาดมืด”

“แต่เหตุใดจึงต้องบอกกล่าวแก่เกาเหมียวเหมี่ยวด้วยหรือ?”

ลั่วชิงยวนหัวเราะเบา ๆ “ข้ามีแผนของข้า”

“เช่นนั้นพวกเรายังต้องหาเงินอีกหรือไม่?” โฉวสือชีถาม

ลั่วชิงยวนยิ้มมีเลศนัย “มิต้อง รอให้เงินทองมาหาเองก็พอ”

“หา?” โฉวสือชีงุนงง

“เตรียมตัวเถิด พวกเราจะไปตลาดมืดกันโดยมิต้องนำเงินทองไปแม้แต่แดงเดียว แต่มีบางอย่างที่ต้องนำไปด้วย”

“บรรจุหีบอีกสองสามใบ”

โฉวสือชีพยักหน้า “เข้าใจแล้ว”

......

หลังจากที่ฟู่เฉินหวนกลับไป เขาก็แจ้งเรื่องนี้แก่ฉินอี้

เกาเหมียวเหมี่ยวเห็นเขาจากระยะไกล จากนั้นฟู่เฉินหวนก็รีบออกไป

เกาเหมียวเหมี่ยวเยื้องย่างเข้ามาด้วยท่าทางหยิ่งผยอง ก่อนถามเสียงเย็น “พวกท่านคุยกระไรกัน?”

“เขาเห็นข้าแล้วรีบวิ่งหนีเร็วถึงเพียงนั้น กลัวองค์หญิงผู้นี้แล้วยังมิยอมคุกเข่าขออภัยอีกรึ?”