ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1457

เขามิเต็มใจที่จะยอมรับ

ลั่วชิงยวนจับข้อมือเขาไว้ “พอเถิด อย่าคิดมากไป ข้ายังมีหนทางหาบัวถวายมาได้”

แต่นางพลันสังเกตเห็นว่าลมหายใจของเขาผิดปกติและอ่อนแรงยิ่งนัก

“เจ้าเป็นอะไรไป? บาดเจ็บอีกแล้วหรือ?”

“มากับข้าสิ”

ลั่วชิงยวนพาเขาไปยังโรงเตี๊ยมที่พวกนางพัก ตอนนี้โรงเตี๊ยมทั้งหลังถูกพวกนางเช่าไว้แล้ว บัดนี้จึงไม่มีผู้ใดอื่นอยู่นอกจากโฉวสือชี

บังเอิญว่าสมุนไพรที่นายท่านซีมอบให้ก่อนหน้านี้ยังอยู่เหลืออยู่ที่นี่ ลั่วชิงยวนพาคนใบ้มายังห้องพัก

นางวางหีบเงินทองลง แล้วสั่งว่า “ถอดเสื้อออกให้ข้าดูหน่อย”

คนใบ้ลำบากใจ มิยอมขยับเขยื้อน

โฉวสือชีที่อยู่ข้าง ๆ ชะงักไปเล็กน้อย จากนั้นก็หันมากล่าวว่า “เช่นนั้นข้าจะออกไปก่อน”

ชายร่างใหญ่กลับมิกล้าถอดอาภรณ์ต่อหน้าผู้ชายด้วยกัน

โฉวสือชีปิดประตูห้อง

ส่วนลั่วชิงยวนเตรียมยาในห้อง

คนใบ้ถอดเสื้อออก ลั่วชิงยวนเห็นบาดแผลที่ไหล่ของเขาปริแตก

นางอดมิได้ที่จะถามว่า “ผ่านมาหลายวันแล้ว บาดแผลของเจ้ายังมิหายดีอีกรึ?”

คนใบ้พยักหน้า

ลั่วชิงยวนพันผ้าแล้วทายาให้เขาใหม่ ถือโอกาสดูบาดแผลในส่วนอื่น ๆ ด้วย

ปรากฏว่าค่อนข้างฟื้นตัวดีขึ้น และตกสะเก็ดแล้ว

“เจ้ายังต้องระวังตัวหน่อย อย่าลงมือบ่อยนัก มิเช่นนั้นบาดแผลของเจ้าจะหายยาก”

คนใบ้นิ่งเงียบ

เขาลงจากเขามาก็เพื่อตามหาบัวถวาย จึงได้ลงมือต่อสู้ไปบ้าง กอปรกับเมื่อครู่ที่ถูกเกาเหมียวเหมี่ยวถีบ จึงทำให้บาดแผลปริแตก

หลังจากที่ลั่วชิงยวนพันผ้าและทายาให้เขาเสร็จแล้ว นางก็นั่งตรงข้ามเขาพลางเท้าคางมอง

“เจ้าว่าหากข้าไปขอตัวเจ้ามาจากฉินอี้ เขาจะยินยอมหรือไม่?”

คนใบ้ชะงักไปเล็กน้อย

แต่กลับส่ายหน้าโดยมิลังเล