ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1478

อวี๋หงตกใจสุดขีด รีบพลิกตัวกลับ เงื้อแขนขึ้นป้องกัน

แต่คาดมิถึงว่าเหตุใดโหยวหัวหนิงจึงมีพละกำลังมากมายถึงเพียงนั้น

เขาพยายามต้านทานสุดกำลัง โหยวหัวหนิงโกรธจัดจึงกัดแขนของอวี๋หงอย่างแรง

กัดกระชากเนื้อแขนของเขาออกมาทั้งชิ้น

“อ๊าก!”

อวี๋หงเจ็บจนเส้นเลือดปูดโปน ถีบโหยวหัวหนิงกระเด็นออกไปอย่างแรง

แต่เขายังมิทันลุกขึ้นจากพื้น โหยวหัวหนิงก็กระโจนเข้าใส่อีก

คว้าขาของเขาแล้วกระชากล้มลงกับพื้น

หมายจะงับคอของอวี๋หงอีกครั้ง

ในช่วงเวลาคับขันนั้นเอง จู่ ๆ ก็มีกระบี่ยาวเล่มหนึ่งพุ่งเข้ามาขวางหน้าโหยวหัวหนิงไว้

นางงับลงไปพอดี คมกระบี่จึงบาดปากนางจนเลือดกระฉูด

นางร้องลั่นแล้วลุกขึ้น จ้องมองพวกเขาด้วยความโกรธแค้น

คนใบ้รีบดึงตัวอวี๋หงขึ้น ช่วยเขาไว้ได้ทัน

ลั่วชิงยวนรีบเข้าไปขว้างเชือกอักขระเวทออกไปรัดร่างโหยวหัวหนิงไว้แน่น

จากนั้นเข็มทิศก็เปล่งแสงทองห่อหุ้มทั้งร่างของโหยวหัวหนิงไว้

ในชั่วขณะนั้น ลั่วชิงยวนเห็นโหยวจิ้งเฉิงดิ้นรนจะออกจากร่างของโหยวหัวหนิง

“โหยวจิ้งเฉิง! เป็นเจ้าจริง ๆ ด้วย! เจ้ายังมิตายจริง ๆ!” ลั่วชิงยวนกล่าวด้วยสายตาเฉียบคม

โหยวจิ้งเฉิงดิ้นรนด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัส จ้องมองนางด้วยใบหน้าบิดเบี้ยวขณะส่งเสียงแหบพร่า “กิจใหญ่ยังมิสำเร็จ ข้าจะตายได้อย่างไร”

“ครั้นที่อวี๋ตันเฟิ่งไล่ตามข้า ข้าได้แบ่งวิญญาณส่วนหนึ่งซ่อนไว้ในศพแล้ว”

“คนที่เจ้าสังหารมีเพียงอวี๋ตันเฟิ่งเท่านั้น ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”

บัดนี้โหยวหัวหนิงกล่าวถ้อยคำเหล่านั้นด้วยใบหน้าบิดเบี้ยว ทำให้อวี๋หงสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก

“เช่นนั้นคราวนี้เจ้าคงหนีมิพ้นแล้ว!”

คราวนี้จะมิปล่อยโหยวจิ้งเฉิงไปเป็นอันขาด!

ลั่วชิงยวนชักกระบี่ยาวออกมากรีดนิ้ว ใช้เลือดวาดอักขระบนกระบี่ยาว

สีหน้าของอวี๋หงเปลี่ยนไป รีบคว้ามือของลั่วชิงยวนไว้ “โปรดอย่าทำร้ายหัวหนิงได้หรือไม่?”