ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1505

อวี๋หลินมองผู้คุ้มกันที่ติดตามลั่วชิงยวนมา แล้วตวาดด้วยความโกรธ “พวกเจ้าถูกสตรีผู้นี้ซื้อตัวไปแล้วรึ?”

“ข้าต่างหากคือคนสกุลอวี๋! ข้าต่างหากคือเจ้าเมืองในภายภาคหน้า! พวกเจ้าต้องฟังข้า!”

“จับตัวนางมาให้ข้า!”

ทว่าผู้คุ้มกันทุกคนในห้องกลับถือกระบี่ชี้ตรงไปยังอวี๋หลิน ไม่มีผู้ใดฟังคำของเขาแม้แต่คนเดียว

อวี๋หลินโกรธมากจนชักกระบี่พุ่งเข้าใส่ลั่วชิงยวน

ลั่วชิงยวนรีบลงมือทันที ฉวยกระบี่จากมืออวี๋หลินแล้วโยนทิ้งไปข้าง ๆ

ก่อนจะยกมือขึ้นชกเข้าที่ใบหน้าของอวี๋หลินอย่างแรง

“อุตส่าห์ให้หน้าเจ้าสองครา เจ้ากลับคิดว่าตัวเองเป็นใคร? ถือเอาตำแหน่งว่าที่เจ้าเมืองไปข่มขู่ผู้คน เจ้ามิคู่ควรที่จะเป็นสุนัขของเจ้าเมืองเสียด้วยซ้ำ!”

ลั่วชิงยวนกล่าวแล้วก็ชกเขาซ้ำอีกครั้งอย่างแรง

อวี๋หลินพยายามต่อสู้สุดกำลัง ทว่าลั่วชิงยวนว่องไวนัก อวี๋หลินช้ากว่านางครึ่งก้าวตลอด กระทั่งชายเสื้อของลั่วชิงยวนก็ยังแตะต้องมิได้

การต่อสู้ของคนทั้งสอง มีเพียงอวี๋หลินที่ถูกชกอยู่ฝ่ายเดียว

“นางสารเลว!” อวี๋หลินโกรธจัด ความแค้นเต็มอก แต่กลับระบายออกมามิได้ ทั้งยังถูกทำร้ายจึงยิ่งรู้สึกอัดอั้น

ลั่วชิงยวนชกอวี๋หลินอย่างหนักหน่วง ผู้คุ้มกันที่อยู่ในตรงนั้นต่างมองด้วยความตกตะลึง มิเคยเห็นสตรีใดต่อสู้ดุเดือดถึงเพียงนี้มาก่อน

ยิ่งไปกว่านั้น นางยังเป็นคุณหนูใหญ่ตลาดมืดที่มีรูปร่างดูบอบบางยิ่งนักด้วย

สุดท้ายอวี๋หลินก็ถูกชกจนหน้าตาบวมราวกับหัวหมู ลั่วชิงยวนถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาแล้วจึงปล่อยเขาไป

“วันนี้ถือว่าเป็นบทเรียนแก่เจ้า หากกล้าก่อเรื่องในตลาดมืดอีก ข้าจะทำให้เจ้าที่เดินหน้าตั้งเข้ามาต้องถูกหามออกไป!”

ลั่วชิงยวนกล่าวจบก็หันหลังเดินออกไป

เมื่อทุกคนออกไปกันหมดแล้ว ผู้คุ้มกันของอวี๋หลินจึงรีบวิ่งเข้ามาในห้อง

“ท่านรอง!”

เมื่ออวี๋หลินได้รับความช่วยเหลือให้ลุกขึ้นจากพื้น เขาก็กัดฟันพูดว่า “นางแพศยานั่น! ข้าจะทำให้นางต้องชดใช้อย่างทุกข์ทรมาน!”

“ไป! ส่งจดหมายกลับไป! เชิญท่านแม่ทัพมาด้วยตนเอง!”

เขามิเชื่อหรอกว่าเขาจะจัดการหญิงสารเลวคนนี้มิได้!

......

ลั่วชิงยวนพาโฉวสือชีและฉีอวี้กลับไป ระหว่างทาง ฉีอวี้เล่าเรื่องราวทั้งหมดอย่างละเอียดชัดเจน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน