ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1518

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เฉินชีก็นั่งลงพร้อมหยิบกระดาษและพู่กันมาเริ่มวาด

วาดเสร็จอย่างรวดเร็วก็ยื่นให้ลั่วชิงยวนดู

“เช่นนี้ เจ้าชอบหรือไม่?”

ลั่วชิงยวนมองดู กระบี่เพรียวบาง ดูบอบบางและจับถนัดมือ ใกล้ด้ามกระบี่ยังมีตัวอักษร “ลั่ว” สลักอยู่ด้วย

นางถามว่า “เจ้าต้องใช้เวลานานเท่าใดในการสร้างกระบี่เล่มนี้?”

เฉินชียิ้ม “ภายในครึ่งเดือน จะตีให้เจ้าเสร็จแน่นอน”

ลั่วชิงยวนประหลาดใจ “ครึ่งเดือนก็ได้แล้วหรือ?”

เฉินชียกยิ้มจาง “ได้ แต่เจ้าต้องช่วยข้า”

“ช่วยอย่างไร?”

“ต้องรวบรวมวัสดุที่ข้าต้องการให้ครบภายในสามวัน แล้วขนขึ้นเขาไป”

ลั่วชิงยวนคิดดูแล้ว การรวบรวมวัสดุเหล่านั้นในตลาดมืดคงมิยาก “ไม่มีปัญหา!”

จากนั้นเฉินชีก็ตั้งใจปรับปรุงแบบร่างให้สมบูรณ์ ลั่วชิงยวนมองอยู่ข้าง ๆ ครู่หนึ่ง

ในใจก็รู้สึกตกตะลึงในพรสวรรค์การตีกระบี่ของเฉินชี

เมื่อเขาทำสิ่งนี้ สีหน้าของเขาจริงจังราวกับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน

ลั่วชิงยวนจึงมิได้รบกวนอีก แล้วออกจากห้องไป

จากนั้นลั่วชิงยวนก็กลับบ้าน

นางจึงได้พบกับโหยวหัวหนิง

อวี๋หงพบนางแล้ว

โหยวหัวหนิงยืนอยู่ในลานบ้านราวกับกำลังรอคอยนาง เมื่อเห็นลั่วชิงยวนกลับมาก็เดินตรงมาหานาง

“ข้าขอโทษสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้”

“และขอบคุณท่านที่ช่วยข้าไว้”

ลั่วชิงยวนกล่าวอย่างใจเย็น “ตอนนั้นท่านถูกโหยวจิ้งเฉิงควบคุม ไม่มีเรื่องอันใดต้องขอโทษหรอก”

“คำพูดที่ท่านกล่าวกับข้าก่อนหน้านั้น มิได้โกหกข้าใช่หรือไม่?”

โหยวหัวหนิงรีบกล่าวว่า “ทั้งหมดล้วนเป็นความจริง หาได้มีคำใดเป็นเท็จไม่”

“เพียงแต่ในตอนนั้นข้ามีเรื่องปิดบังท่าน”

“ปิดบังเรื่องที่พี่ชายข้าเข้าใกล้อวี๋ตันเฟิ่ง”

......

รุ่งเช้าวันรุ่งขึ้น ลั่วชิงยวนได้รับรายการวัสดุที่เฉินชีเขียนไว้ นางรีบร้อนสั่งคนไปจัดซื้อในตลาดมืด

อวี๋หงทราบว่านางต้องการสร้างกระบี่เล่มหนึ่งให้เสร็จภายในครึ่งเดือนเพื่อรับมือจูลั่ว จึงให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่

ภายในสองวัน วัสดุทั้งหมดก็พร้อมแล้ว

วัสดุทั้งหมดถูกทยอยขนลงจากเขาทีละอย่าง

เฉินชีตื่นนอนแล้ว เมื่อเดินออกจากโรงเตี๊ยมก็เห็นภาพนี้พอดี มุมปากอดมิได้ที่จะยกยิ้ม

“ชิงยวน” เฉินชีค่อย ๆ เดินเข้ามาหา

ลั่วชิงยวนหันไปมองเขา “ของพร้อมขนย้ายแล้ว เริ่มออกเดินทางได้แล้ว”

เฉินชีพึงพอใจอย่างยิ่ง กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “เช่นนั้นเจ้ามากับข้าเถิด”

“ช่วยข้าตีกระบี่”

“มิเช่นนั้นข้าทำคนเดียวคงมิทัน”

เฉินชีในตอนนี้แฝงไว้ด้วยความเห็นแก่ตัว โอกาสหายากเช่นนี้ย่อมหมายให้ลั่วชิงยวนอยู่กับเขาด้วย

ลั่วชิงยวนคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงตอบว่า “ก็ได้”