ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1524

“ไป พวกเราขึ้นไปกันเถิด!” ซ่งเชียนฉู่กล่าวด้วยความตื่นเต้น แล้วดึงลั่วชิงยวนปีนขึ้นไปบนหน้าผา

คนใบ้ที่อยู่ด้านหลังก็ติดตามขึ้นไป

ซ่งเชียนฉู่เหลือบมองเขาแวบหนึ่ง แล้วจงใจถามว่า “นี่สหายของเจ้าหรือ?”

ลั่วชิงยวนตอบว่า “ใช่ สหายจากแคว้นหลี”

นางมิได้กังวลว่าคนใบ้จะนำเรื่องนี้ไปบอกฉินอี้ นางเชื่อว่าคนที่ร่วมเป็นร่วมตายมาด้วยกันย่อมไว้ใจกันได้

ยิ่งไปกว่านั้น แม้ฉินอี้จะล่วงรู้เส้นทางนี้ก็ไร้ประโยชน์ เพราะใต้ภูเขาลูกนี้ล้วนมีคนของเฉินชีอยู่

ฉินอี้จะกระทำการใด ย่อมมิอาจรอดพ้นสายตาของเฉินชีไปได้

ซ่งเชียนฉู่จับมือนาง แล้วกล่าวด้วยความตื่นเต้นว่า “ท่านดูสิ คฤหาสน์ของเราสร้างเสร็จแล้ว ไม่มีร่องรอยถูกไฟไหม้หลงเหลืออยู่เลย”

ลั่วชิงยวนมองแล้วรู้สึกดีใจ คฤหาสน์กลับคืนสู่ความยิ่งใหญ่ดังเดิมแล้วจริง ๆ อีกทั้งบนเขาก็มีผู้คนมิน้อย ดูเหมือนจะมีการจ้างผู้คุ้มกันมามากมาย

“ข้ามิคาดคิดเลยว่าจะสร้างสะพานนั้นเสร็จได้ในเวลาอันสั้นเช่นนี้”

“ช่วงนี้ทุกคนคงลำบากกันมากกระมัง”

ซ่งเชียนฉู่ยิ้มแล้วกล่าวว่า “มิลำบากเลย ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณฉู่จิ้ง”

“เพราะเขาช่วยเหลือ เราจึงสามารถสร้างสะพานนี้ได้เร็วถึงเพียงนี้”

“ท่านมาคราวนี้ต้องระวังตัวด้วยนะ อย่าให้เฉินชีสังเกตเห็นเข้าเชียว”

ลั่วชิงยวนพยักหน้า เรื่องของเฉินชีจำต้องปิดบังไว้ก่อน

ยิ่งมีคนรู้น้อยเท่าไหร่ก็ยิ่งดี

ดังนั้นนางจึงต้องกลับไปก่อนฟ้ามืด

เมื่อซ่งเชียนฉู่จูงมือลั่วชิงยวนเข้าไปในคฤหาสน์ ลั่วชิงยวนก็เห็นฉู่จิ้งกับเฉินเซี่ยวหานกำลังแย่งกันกวาดลาน

เมื่อเห็นนางมา ฉู่จิ้งก็ทิ้งไม้กวาดลงพร้อมกระแอมสองทีเพื่อกลบเกลื่อนความอับอาย แล้วกลับมาทำสีหน้าหยิ่งผยองดังเดิม

“หาได้ยากยิ่งนัก สะพานสร้างเสร็จได้มิกี่วัน เจ้าก็มาแล้ว”

“ก็ดี ประหยัดแรงพวกข้าที่จะต้องไปช่วยเจ้าที่แคว้นหลี”

ฉู่จิ้งไพล่มือไว้ข้างพลางกล่าวช้า ๆ

เมื่อได้ยินดังนั้น ลั่วชิงยวนก็มองซ่งเชียนฉู่ด้วยความตกใจ “พวกเจ้าตั้งใจจะไปแคว้นหลีเพื่อช่วยข้าหรือ?”

ซ่งเชียนฉู่ลังเลแล้วพยักหน้า “ข้ารู้ว่าเจ้าติดตามเฉินชีไป คงมิเต็มใจหรอก”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน