ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1523

มองดูแล้ว มีอย่างน้อยเจ็ดแปดตัว

ลั่วชิงยวนยิ้มอย่างพึงพอใจ “คราวนี้มิต้องล่าสัตว์ไปอีกสองวันแล้ว”

“ข้าจะนำกลับไปเลี้ยง”

คนใบ้พยักหน้า

“เจ้ารอข้าอยู่ที่นี่ครู่หนึ่งนะ ข้าจะนำเจ้าพวกนี้ไปเก็บก่อน แล้วประเดี๋ยวเจ้าไปที่แห่งหนึ่งกับข้าหน่อย”

คนใบ้พยักหน้า

จากนั้นลั่วชิงยวนก็รีบร้อนกลับไป

เฉินชีกำลังกินอาหารอยู่ เมื่อเห็นนางนำไก่ป่ากลับมามากมายก็ประหลาดใจยิ่งนัก

“อาเหลาเก่งกาจถึงเพียงนี้ ยังมีฝีมือเช่นนี้อีกหรือ”

ลั่วชิงยวนหาไม้กระดานมาล้อมบริเวณหนึ่งในมุมลานบ้านเป็นวงกว้าง แล้วปล่อยไก่ป่าเข้าไป

“เลี้ยงไว้ค่อย ๆ กิน”

เฉินชียืนมองอยู่ข้าง ๆ ในใจเปี่ยมสุข เขายิ้มพลางกล่าวว่า “อาเหลา เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นแล้ว พวกเรามาอยู่ที่นี่ด้วยกันดีหรือไม่?”

“ถึงเวลานั้นข้าจะสร้างลานบ้านให้กว้างขึ้น ปลูกดอกไม้ที่เจ้าชอบ แล้วก็เลี้ยงสัตว์เล็ก ๆ น้อย ๆ ด้วย”

“ว่าง ๆ ก็เล่นกับพวกมัน หิวก็จับมาฆ่ากิน เป็นอย่างไร?”

ในห้วงความคิดของเฉินชีได้จินตนาการภาพอันงดงามนั้นแล้ว

นี่คือชีวิตที่เขาปรารถนามาตลอด

ลั่วชิงยวนมองเขาอย่างจนปัญญา “เจ้าช่างคิดไปไกลเสียจริง”

“จัดการเรื่องเฉพาะหน้าให้ดีก่อนเถิด”

“ข้าจะออกไปข้างนอก ต้องหาของกินอีก”

“เช่นนั้นเจ้ารีบกลับมาแล้วกัน” เฉินชีกำชับแล้วลุกไปทำงานต่อในเพิงตีกระบี่

เมื่อลั่วชิงยวนกลับมา คนใบ้ก็ยังคงรออยู่ที่เดิมมิได้จากไปไหนแม้แต่ก้าวเดียว

“ไปกันเถิด”

ลั่วชิงยวนนำเขาไปยังทิศทางที่คุ้นเคย

คนใบ้เดินตามหลังนางเงียบ ๆ แต่ก็ดูออกว่านางกำลังจะไปที่ใด

เป็นไปตามคาด นางกำลังจะไปที่หน้าผาแห่งนั้น

บทที่ 1523 1

Verify captcha to read the content.ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย