ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1522

ยามดึกสงัด

ฟู่เฉินหวนรีบรุดกลับไป

เขาออกคำสั่งว่า “นับจากนี้ไปทุกคนจงถอยร่นไปสิบลี้ หากมิได้รับคำสั่งของข้า ห้ามเคลื่อนไหวโดยพลการ”

เฉินชีมาถึงบนเขาอย่างกะทันหัน การเคลื่อนไหวของพวกเขาจึงต้องหยุดลง

จากนั้นฟู่เฉินหวนก็รีบข้ามสะพานกลับไปยังคฤหาสน์จี้เยวี่ย

เดิมทีซ่งเชียนฉู่หลับไปแล้ว แต่เมื่อได้ยินข่าวคราวของลั่วชิงยวนก็รีบพลิกตัวลุกขึ้นสวมเสื้อคลุมวิ่งออกมา

“เป็นอย่างไรบ้าง? เป็นข่าวดีหรือข่าวร้าย?” ซ่งเชียนฉู่กังวลยิ่งนัก

ฟู่เฉินหวนกล่าวเสียงหนักแน่น “ลั่วชิงยวนกับเฉินชีมาถึงบนเขาแล้ว ลั่วชิงยวนอาจจะมาถึงในอีกสองวันนี้”

เมื่อได้ยินดังนั้น ซ่งเชียนฉู่ก็ตื่นเต้นอย่างมาก “จริงหรือ?”

“จะมาจริง ๆ หรือ?”

“ในที่สุดข้าก็จะได้พบนางแล้ว!”

ฟู่เฉินหวนกลับกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “พวกเจ้าต้องรักษาความลับเรื่องตัวตนของข้าไว้อย่างเคร่งครัด”

“อย่าให้นางรู้ว่าข้าเป็นใคร”

เมื่อได้ยินดังนั้น ซ่งเชียนฉู่ก็ตกใจเล็กน้อย “เหตุใดหรือเพคะ?”

ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้วแน่น “หากนางรู้ว่าข้าเป็นใคร นางอาจจะมิยอมให้ข้าอยู่ข้างกายอีกต่อไป”

“ยิ่งไปกว่านั้น ข้าหลอกลวงนางมานานถึงเพียงนี้ หากนางรู้ความจริง ย่อมต้องโกรธมาก”

ซ่งเชียนฉู่ฟังแล้วก็อดมิได้ที่จะรู้สึกขมขื่น แต่ก็รับปาก “ได้ หม่อมฉันจะมิบอกนาง”

ฟู่เฉินหวนพยักหน้า “รบกวนพวกเจ้าด้วย”

ถึงแม้ตอนนี้เขาจะได้โสมมังกรมาต่อชีวิตแล้ว แต่เขาจะอยู่ได้นานเพียงใดนั้น ตัวเขาเองก็มิรู้

เขาเพียงต้องการใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ให้มีคุณค่ามากขึ้น

จะได้รับการให้อภัยจากนางหรือไม่นั้นมิสำคัญ เขาเพียงปรารถนาที่จะปกป้องนางให้ปลอดภัย ให้ชีวิตที่เหลือของนางมิต้องทนทุกข์ทรมานอีก

......

ยามเช้าตรู่ อากาศในหุบเขายังคงค่อนข้างหนาวเย็น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน