ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1530

“โฉวสือชี เจ้าไปจัดการเตรียมการ…” ลั่วชิงยวนกระซิบสั่งการบางอย่าง

โฉวสือชีฟังแล้วก็ตาเป็นประกาย จากนั้นก็ยกยิ้ม “ช่างเป็นกลอุบายที่ดีนัก”

จากนั้นโฉวสือชีก็รีบไปจัดการอย่างเร่งด่วน

เดิมทีฉีอวี้อยากจะพูดอะไรกับลั่วชิงยวน แต่เมื่อเห็นโฉวสือชีวิ่งไปเร็วถึงเพียงนั้น นางก็ได้แต่รีบตามไปติด ๆ

“จะทำกระไรหรือ? ให้ข้าไปด้วยสิ”

“ข้าจะช่วยท่านเอง”

......

สองวันต่อมา ลานประลองก็เตรียมพร้อมแล้ว ร้านน้ำชาและโรงสุราข้าง ๆ หลายแห่งก็เปลี่ยนเป็นบ่อนพนันชั่วคราว

ในนั้นสามารถวางเดิมพันการประลองระหว่างลั่วชิงยวนกับจูลั่วว่าใครจะแพ้ใครจะชนะได้

เวลามิถึงครึ่งวันก็คึกคักกันไปทั่ว

ฉีอวี้อดมิได้ที่จะหัวเราะแล้วพูดว่า “นี่เป็นครั้งแรกที่ข้ามาตลาดมืดแล้วเห็นความคึกคักถึงเพียงนี้”

“คราวนี้คงได้เงินมิน้อย!”

ขณะที่กล่าว ฉีอวี้ก็ควักเงินออกมา “ข้าขอร่วมเดิมพันด้วย”

“เช่นนั้นข้าก็ไปด้วย” โฉวสือชีก็รีบหยิบถุงเงินออกมาจากอกเสื้อ

จูลั่วเดินอยู่บนถนน เมื่อเห็นบ่อนพนันที่คึกคักก็ตกใจมาก

ในใจสงสัยจึงเข้าไปดู เมื่อเห็นจำนวนผู้คนที่เดิมพันเขากับจำนวนผู้คนที่เดิมพันลั่วชิงยวนนั้นใกล้เคียงกัน

เขาก็รู้สึกประหลาดใจขึ้นมา

ดูเหมือนว่าชื่อเสียงของลั่วชิงยวนได้แพร่กระจายออกไปแล้ว มิอาจประมาทได้

ลั่วชิงยวนกำลังจะจากไป แต่บังเอิญพบจูลั่วพอดี

จูลั่วเดินเข้ามาชมเชยว่า “วิธีหาเงินของเจ้านี่เก่งกาจจริง ๆ”

“นอกจากการเดิมพันการประลองระหว่างเจ้ากับข้าแล้ว การเปิดบ่อนพนันพร้อมกันเช่นนี้ ก่อนการประลองจะเริ่ม เพียงแค่กิจการบ่อนพนันก็สามารถทำเงินได้มากมายแล้วกระมัง”

ท้ายที่สุดแล้ว คนที่มาตลาดมืดช่วงหลายวันนี้ก็มากกว่าปกติหลายเท่าตัว แม้แต่ในเวลากลางวัน ถนนหนทางก็เต็มไปด้วยผู้คน

ลั่วชิงยวนเลิกคิ้ว “อย่างไร? ข้าควรจะแบ่งให้เจ้าบ้างหรือไร?”

จูลั่วอดมิได้ที่จะหัวเราะ “เจ้าเป็นว่าที่เจ้าเมืองของตลาดมืด นี่คือวิธีหาเงินของเจ้า มิเกี่ยวข้องกับข้า”

“ก็แค่อาศัยชื่อเสียงของฝูเหมิ่งเท่านั้นเอง”

“ลั่วชิงยวนผู้นั้นสามารถสังหารฝูเหมิ่งได้ ข้ากล้าพูดว่าในใต้หล้านี้ไม่มีคนที่สองที่ทำได้!”

“ลั่วชิงยวนต้องชนะการประลองครั้งนี้แน่นอน! ไม่มีข้อกังขา!”

จูลั่วตัวสั่นไปทั้งร่าง อดมิได้ที่จะกำกระบี่ในมือแน่น

เขารีบเดินออกไป แต่ในใจกลับมิอาจสงบได้อีก

ถึงแม้เขาจะรู้ว่าผู้ใช้กระบี่ต้องมีใจสงบ จึงจะบรรลุถึงขั้นที่คนกับกระบี่รวมกันเป็นหนึ่งได้

แต่ในเวลานี้เขากลับมิอาจสงบลงได้เลย ทั้งตื่นเต้น ลนลานและแม้แต่กลัวว่าจะแพ้ในการประลองครั้งนี้

เขาถือกระบี่วิ่งเข้าไปในป่าเพื่อฝึกกระบี่ แต่จิตสังหารของเขากลับยิ่งรุนแรงขึ้น

ในขณะนั้นเอง ร่างหนึ่งก็ปรากฏกายขึ้นด้านหลังเขา

เสียงที่แฝงไปด้วยรอยยิ้มดังขึ้น “ข้าเดิมพันเจ้าไว้หนึ่งแสนตำลึง เจ้าอยู่ระดับนี้ จะเอาชนะลั่วชิงยวนได้หรือ?”

จูลั่วตกใจ เมื่อหันหลังไปมองจึงเห็นสตรีผู้หนึ่ง