ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1529

เมื่อโฉวสือชีเห็นบัวถวายก็ตาเป็นประกาย

“นี่ได้มาจากที่ใด?”

ฉีอวี้ยกยิ้มมีเลศนัย “ข้าก็มีหนทางของข้า”

“แต่คงเป็นดอกสุดท้ายแล้ว มีกองกำลังหนึ่งกำลังรวบรวมบัวถวายไปทั่ว”

“มิรู้ว่าเป็นผู้ใด จะนำบัวถวายมากมายถึงเพียงนั้นไปทำอะไรก็มิรู้”

“ท่านว่าพี่หญิงลั่วกลับมาเห็นแล้วจะดีใจหรือไม่?”

โฉวสือชียิ้มแล้วพยักหน้า “ต้องดีใจแน่นอน”

......

เช้าวันนี้ลั่วชิงยวนยังคงหลับใหลอยู่บนเตียง เฉินชีก็บุกเข้ามาในห้องด้วยความตื่นเต้น

ปลุกนางให้ตื่น

“อาเหลา ตื่นเร็วเข้า”

“กระบี่เสร็จแล้ว”

ลั่วชิงยวนลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย เดินตามเขาออกจากห้องไป แล้วจึงเห็นว่าบนโต๊ะด้านนอกมีกระบี่วางอยู่ถึงห้าเล่ม

“เหตุใดจึงมากมายถึงเพียงนี้? เล่มใดคือของข้า?”

เฉินชียิ้มอย่างมีความหมาย “เจ้าเลือกเล่มที่ถนัดมือเถิด”

ลั่วชิงยวนหยิบขึ้นมาดูทีละเล่ม จากนั้นก็เลือกกระบี่เล่มหนึ่งที่มีน้ำหนักพอเหมาะ จับถนัดมือ แต่ก็มิเบาเกินไป

นางยกกระบี่ขึ้นมามองดูใต้แสงแดด แล้วก็เผยยิ้ม “กระบี่เล่มนี้น่าจะตีจากกระบี่ห้วงสวรรค์ใช่หรือไม่?”

เฉินชีพิงกำแพง แล้วยิ้มอย่างพึงพอใจ “สายตาของอาเหลาเฉียบคมเช่นนี้ หากเรียนวิชาตีกระบี่กับข้า ย่อมต้องกลายเป็นปรมาจารย์แห่งยุคเป็นแน่”

ลั่วชิงยวนหัวเราะเบา ๆ “ที่สำคัญ ข้ายังสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของกระบี่พิชิตมารจากกระบี่เล่มนี้ด้วย”

เฉินชีค่อย ๆ เดินเข้ามา แล้วกล่าวว่า “ใช่ ในเมื่อจะมอบให้เจ้าใช้ ย่อมต้องมิใช่อาวุธธรรมดา”

“ข้าปรับแต่งกระบี่ห้วงสวรรค์ใหม่ ถึงแม้พลังยังมิอาจเทียบเท่ากระบี่พิชิตมารได้ แต่ด้วยการใช้งานสะสมไปเรื่อย ๆ มิว่าจะเป็นการสังหารคนหรือขับไล่สิ่งชั่วร้าย ก็จะทำให้พลังของกระบี่เล่มนี้แข็งแกร่งยิ่งขึ้น”

“ด้วยพลังฝีมือของอาเหลา มิแน่ว่า อีกมินานก็อาจจะทำให้กระบี่เล่มนี้เหมือนกับกระบี่พิชิตมารของข้า”

ลั่วชิงยวนถือกระบี่ฝึกสองสามกระบวนท่า พลังกระบี่รุนแรงยิ่งนัก ครั้นเมื่อเก็บกระบี่ ใบไม้ก็ร่วงหล่นพร่างพราย

พลังนั้นรุนแรงมหาศาล

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน