ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1528

ลั่วชิงยวนอดมิได้ที่จะถอนหายใจ “เจ้าเหมาะที่จะหาสตรีที่ชอบกระบี่มากกว่า”

“พวกเจ้าคงจะเข้ากันได้ดี”

“แต่ข้ามิใช่คนผู้นั้น”

เฉินชีคุ้นเคยกับการปฏิเสธของลั่วชิงยวนแล้ว เขาพูดด้วยรอยยิ้ม “อาเหลาเข้าใจว่าข้าชอบอะไร พวกเราก็เข้ากันได้ดี”

“เช่นนั้นเจ้าเข้าใจข้าหรือไม่เล่า?” ลั่วชิงยวนนั่งอยู่บนม้านั่งเตี้ย พลางหมุนไก่ป่าที่กำลังย่างอยู่บนกองไฟ

เฉินชีหยุดสิ่งที่กำลังทำอยู่ สายตาลึกล้ำของเขาจับจ้องที่แผ่นหลังของลั่วชิงยวน “ย่อมเข้าใจ”

“ข้าคือผู้ที่เข้าใจอาเหลาที่สุดในใต้หล้านี้”

เช่นเดียวกับที่เขารู้ว่าวันนี้นางไปที่ภูเขาฝั่งตรงข้ามหน้าผา

ไปพบสหายจากแคว้นเทียนเชวีย

เพราะรอยยิ้มที่เปี่ยมล้นบนใบหน้าของนางเมื่อกลับมาในวันนี้ มิเคยปรากฏมาก่อนตลอดเวลาที่อยู่ในแคว้นหลี

เป็นความสุขและความพึงพอใจที่มาจากใจจริง

ทั้งหมดล้วนเผยออกมาจากในแววตาและคิ้ว

ลั่วชิงยวนมิได้เอ่ยคำใด เพียงแค่ย่างไก่พลางรับลมราตรีและฟังเสียงเฉินชีตีเหล็กเป็นจังหวะ

เมื่อย่างเสร็จแล้ว ลั่วชิงยวนก็ยื่นเนื้อไก่ให้เฉินชี

แล้วกล่าวว่า “หากครึ่งเดือนเป็นเวลาที่กระชั้นชิดเกินไปสำหรับเจ้า ข้าก็สามารถเลื่อนออกไปอีกสองสามวันได้”

“กินเสร็จแล้วก็พักผ่อนแต่หัววันเถิด”

กล่าวจบ ลั่วชิงยวนก็กลับห้องพักผ่อน

รอยยิ้มของเฉินชีมิจางหายไป

......

ทุกวันหลังจากนั้น ลั่วชิงยวนจะพาคนใบ้ไปยังคฤหาสน์จี้เยวี่ย

แม้กระทั่งการออกไปเก็บสมุนไพรในเขาด้วยกันทุกวัน ก็เป็นเรื่องที่สนุกสนานและผ่อนคลายสำหรับลั่วชิงยวน

แม้แต่การแย่งชิงความรักของฉู่จิ้งและเฉินเซี่ยวหานก็กลายเป็นเรื่องสนุกที่น่าสนใจ

แต่ช่วงเวลาที่งดงามเช่นนี้มักสั้นเสมอ ครึ่งเดือนที่ยาวนานกลับผ่านไปอย่างรวดเร็ว

กระบี่ของเฉินชีได้มาถึงขั้นตอนสุดท้ายแล้ว เหลืออีกมิกี่วันพวกเขาก็จะต้องลงจากเขากันแล้ว

......

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน