ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 155

ได้ยินดังนี้ สีหน้าของนักทำนายชะตาเคร่งเครียด เขาตั้งใจพิจารณาโหงวเฮ้งของลั่วชิงยวน จากนั้นหยิบแผ่นทองแดง และโยนลงบนโต๊ะทีหนึ่ง

วินาทีนั้น ลั่วชิงยวนสังเกตเห็นบนแขนของท่านหมอมีแผลไฟไหม้ที่เห็นได้ชัด แผลนั้นใหม่มาก ท่าจะภายในสองวันนี้!

ทำนางนึกถึงภาพวาดที่ถูกเผาวันนั้นโดยไม่ทันคิด ไม่รู้ว่าที่ที่ไฟไหม้ทั้งหมดในเมืองหลวงของวันนั้น ท่านมหาราชครูสืบหาเจอหรือยัง

นักทำนายชะตากำลังมองภาพปากว้าและขมวดคิ้ว เขาส่ายหัว “พิลึก พิลึกเหลือเกิน นี่เป็นมหาฆาต…”

ประโยคด้านหลังเขามิได้พูดต่อ แต่ในใจกลับเคาะดังเป็นจังหวะกลอง

นี่มันดวงคนถึงฆาตชะตาแล้วชัด ๆ

โดยทั่วไป มีเพียงคนตายเท่านั้นที่มี

หรือว่าคนตรงหน้าเขาจะเป็น…

นักทำนายชะตาเหงื่อเย็นไหลซิบ แม้จะมีความกลัวในใจ แต่เขายังมิลืมภารกิจครั้งนี้

ประโยคของเขาหักมุม “แม้จะเป็นฆาตหนัก แต่ยังสามารถพลิกผันได้! ข้าจะเตรียมของบางอย่างให้ พรุ่งนี้เจ้ามาเอากลับไป”

“เมื่อพกติดตัวเป็นเวลานาน จะสามารถเปลี่ยนชะตา และพลิกผันทุกอย่างได้!”

ลั่วชิงยวนพูดอย่างดีใจ “ขอบคุณท่านอาจารย์เจ้าค่ะ!”

นางเองก็มองภาพปากว้าทีหนึ่ง ในนั้นชะตาถึงฆาตแล้วจริง ๆ แต่ยังมีความหวังเสี้ยวหนึ่ง มหาฆาตก็เป็นมหามงคลได้เช่นกัน

ดูจากท่านอาจารย์ที่ตกใจจนเหงื่อเย็นท่วมร่าง คงยังมิชำนาญในวิชา

แม้บัดนี้ลั่วชิงยวนจะเป็นคนตายแล้วจริง ๆ แต่นางเกิดใหม่ในร่างของลั่วชิงยวน นางคือความหวังเสี้ยวนั้น และเป็นการมีอยู่ของมหามงคล

เดิมทีนางเพียงอยากหยั่งเชิงความสามารถของนักทำนาย เพื่อดูว่านางจะสามารถแข่งขันตั้งร้านกับเขาได้หรือไม่ ตอนนี้นางได้รับคำตอบแล้ว นางก็ควรจากไป

แต่นางกลับสงสัยจุดประสงค์ของฟู่เฉินหวนยิ่ง จึงอยู่ต่ออย่างหน้าด้าน ๆ

“ข้ารู้วิชารักษา หลังแก้ปัญหาให้คุณชายท่านนี้เสร็จ ข้าช่วยรักษาขาให้ท่าน! ถือเป็นการตอบแทนที่ท่านช่วยข้า!”

นักทำนายชะตาตกใจเล็กน้อย มิคิดว่านางจะดูบาดแผลที่ขาของเขาออก

สายตาของฟู่เฉินหวนยะเยือกลง