ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 156

สิ้นเสียงประโยคนี้ สีหน้านักทำนายชะตาซีดเผือด นัยน์ตาเอ่อความผวา

สีหน้าของฟู่เฉินหวนเปลี่ยนไป “โดนเผาเมื่อวันเกิดท่านมหาราชครูงั้นหรือ? หมายความว่าอย่างไรกัน?!”

สีหน้าของนักทำนายชะตาถอดสี เขาสลัดมือลั่วชิงยวนออกอย่างแรง และวิ่งพุ่งไปทางประตูเรือนอย่างรวดเร็ว

ลั่วชิงยวนตะโกนเรียกฟู่เฉินหวนร้อน ๆ “ท่านอ๋อง อย่าปล่อยให้เขาหนีไป!”

ฟู่เฉินหวนตามขึ้นไปทันที

นักทำนายชะตาดึงเชือกที่อยู่ตรงมุมกำแพง ทันใดนั้น เสาไม้ต้นใหญ่ที่คล้ายกับคานเรือนตกลงมา หล่นตรงไปทางหัวของลั่วชิงยวน

ฟู่เฉินหวนเห็นจากหางตา จึงล้มเลิกการจับตัวนักทำนายชะตาอย่างเด็ดขาด และวิ่งมาทางลั่วชิงยวนอย่างไว เขาดึงตัวนางออก

แต่เมื่อเสาไม้ต้นใหญ่ตกลงมาในแนวกวาดล้าง พวกเขาหนีไม่พ้นแม้แต่นิด

วินาทีนั้น ฟู่เฉินหวนบังอยู่หลังลั่วชิงยวน เขากำลังจะหลบ

เสาไม้กระแทกกับท้ายทอยของเขาเสียก่อน

จนเกิดเป็นเสียงดังต่ำ ๆ

“ท่านอ๋อง!” หัวใจของลั่วชิงยวนสั่นคลอน

วินาทีต่อมา ทั้งคู่ถูกเสาไม้กระแทกจนล้มลงกับพื้น ฟู่เฉินหวนทับอยู่บนตัวลั่วชิงยวน และเสาไม้ต้นนั้นกำลังจะหล่นลงมาอย่างแรงอีกครั้ง

สีหน้าของลั่วชิงยวนเปลี่ยนไป นางหนีออกไปได้ แต่นางทนเห็นฟู่เฉินหวนที่บาดเจ็บหนักรับการกระแทกรุนแรงมิได้ จึงกัดฟันและตะครุบร่างฟู่เฉินหวนไว้

เสาไม้ต้นใหญ่หล่นกระแทกโดนแผ่นหลังของนางอย่างแรง ความเจ็บปวดแผ่ซ่านไปทั่วร่าง สมองของนางหนักอึ้ง

คนใต้ร่างนางเจ็บจนคิ้วขมวด และกล่าวเสียงต่ำ “ลั่วชิงยวนเจ้า… ทำคุณบูชาโทษ…”

ลั่วชิงยวนไม่ทันได้ยินประโยคหลังของเขา ภาพเบื้องหน้าก็มืดลงและสลบไปเสียก่อน

นักทำนายชะตาที่หลบอยู่นอกประตูเห็นว่าทั้งคู่สลบลงไปแล้ว แต่ในใจเขายังคงรู้สึกหวั่นเกรง “ให้ตาย เกือบจะโดนพวกเจ้าหลอกเข้าแล้ว!”

“ในเมื่อเรื่องมาถึงเช่นนี้ งั้นวันนี้ พวกเจ้าก็จงตายที่นี่เถิด!”