ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 157

ลั่วชิงยวนกำลังชนประตูอย่างสุดกำลัง เมื่อครู่นางได้ยินเสียงประตูดังเอี๊ยด และประตูคลายลงอย่างเห็นได้ชัด

นางรวบรวมแรงทั้งหมด พุ่งชนขึ้นไปอย่างไม่คิดชีวิต

การโจมตีครั้งสุดท้าย!

ขณะนั้นเอง จู่ ๆ มีร่างหนึ่งปรากฏตัวขึ้น

ขาข้างหนึ่ง ตกสู่สายตาของนางและเตะไปที่ประตูอย่างแรง

แรงจนประตูหักทั้งบาน

ลั่วชิงยวนที่กำลังชนประตู ปลิวกระเด็นออกไปทั้งร่าง

ฟู่เฉินหวนตกใจเล็กน้อย ยื่นมือจะดึงนาง แต่เขาประเมินน้ำหนักของลั่วชิงยวนต่ำเกิน ร่างของฟู่เฉินหวนเองก็กระเด็นออกไปด้วย

ทั้งคู่ล้มกระแทกกับพื้นอย่างหนัก

ทันทีที่ฟู่เฉินหวนล้มลง ริมฝีปากของเขาชนเข้ากับจมูกของลั่วชิงยวน

ไม่ทันตั้งตัว ใบหูของลั่วชิงยวนแดงก่ำ แก้มสองข้างพลันร้อนรุ่มขึ้นมาเช่นกัน

“ฟู่เฉินหวน!” นางจ้องเขาเคือง ๆ

ฟู่เฉินหวนเองก็รู้สึกอึดอัด แต่ภายนอกเขากลับสงบ สีหน้าของเขาเรียบเฉย พลิกตัวและนอนราบกับพื้นทันที

“เจ้ามันสร้างปัญหาเก่งเสียจริง ด้วยความสามารถของเจ้ายังคิดจะจับคนอีก ข้าว่าเจ้าตั้งใจทำอีกฝ่ายตื่นตัวเสียมากกว่า” น้ำเสียงของฟู่เฉินหวนไม่พอใจ

ในมุมมองของเขา ทั้ง ๆ ที่มีวิธีในการจับตัวนักทำนายชะตาที่ดีกว่านั้นแท้ ๆ ลั่วชิงยวนมิควรรีบแฉตัวตนของอีกฝ่าย!

ลั่วชิงยวนมองเขาอย่างมิอยากจะเชื่อ “ท่านเปลี่ยนอารมณ์เร็วเสียจริง! เมื่อครู่เราเพิ่งผ่านความเป็นตายมาด้วยกัน ตอนนี้ท่านกลับมาคิดบัญชีเก่า”

เมื่อนั้นนักทำนายชะตารับรู้ถึงความผิดปกติแล้ว หากมิลงมือ นางกลัวว่าเขาจะหนีไปซ่อนตัวและไม่ปรากฏตัวอีก

ข้อมูลสำคัญจะขาดทันที

ยิ่งไปกว่านั้นแม้นางจะใช้วิชาวรยุทธมิได้ แต่นักทำนายชะตาท่านนั้นก็ใช้วรยุทธไม่เป็นเช่นกัน ด้วยความสามารถของฟู่เฉินหวน เหลือเฟือสำหรับการจับตัวอีกฝ่ายแน่