ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 162

คิ้วของลั่วชิงยวนกระตุก

นางดึงตัวนักทำนายชะตาหมอบลงกับพื้น

ลูกธนูแหลมคมทะลุผ่านกำแพงรถม้าทันที

หัวใจของฟู่เฉินหวนบีบรัด เขาหวั่นเกรงเล็กน้อย และเปิดประตูรถม้าตรวจดูอย่างว่องไว

สายตาของเขาตกอยู่บนตัวลั่วชิงยวน แต่เมื่อลั่วชิงยวนเงยหน้า สายตาเขากลับกวาดไปทางนักทำนายชะตาเสียแล้ว

ยืนยันว่าอีกฝ่ายยังรอดชีวิต เขาหันหน้า ดึงเชือกควบม้าในทันที “นั่งให้ดีล่ะ!”

แส้ฟาดไปบนก้นม้า ม้าร้องกังวานทีหนึ่ง จากนั้นก้าวขาวิ่งไปทางด้านหน้าอย่างไว

วินาทีนั้น ลั่วชิงยวนที่อยู่ในรถม้าลำตัวกระเด็นขึ้นลง

ส่วนนักทำนายชะตาก็กลิ้งไปกลิ้งมาอยู่ในรถม้า พวกเขาควบคุมร่างกายของตนไม่ได้แม้แต่นิด

ฟิ้ว ๆ ๆ …

ลูกธนูมากมายยิงมาทางรถม้าของพวกเขาราวกับสายฝน ลั่วชิงยวนต้องพยายามทรงตัว และคอยดึงตัวนักทำนายชะตาหลบลูกธนู

เจ้านี่จะตายไม่ได้เด็ดขาด หากเขาตายนางยิ่งอธิบายไม่ได้ไปใหญ่เลย!

“สวรรค์ สะเทือนเยี่ยงนี้ ให้ข้าออกไปตายเถิด!” นักทำนายชะตารับแรงสะเทือนไม่ไหว และกำลังจะอ้วกออกมา

“อย่าคิดจะได้ตายง่าย ๆ!” ลั่วชิงยวนกดเขาไว้ที่พื้น น้ำหนักครึ่งตัวของนางทับเขาไว้ จนเขาปีนออกไปไม่ได้อีก

ระหว่างทางหลบหนี ลูกธนูที่ถูกยิงจากรอบทิศยิ่งอยู่ยิ่งมาก ในรถม้าเต็มไปด้วยรูธนู แสงทะลุเข้ามา ดูแล้วใกล้จะพังทลายลง

ลั่วชิงยวนอยากบอกปัญหานี้ให้กับฟู่เฉินหวน แต่เมื่อเปิดม่านออก กลับพบอย่างตกตะลึงว่าฟู่เฉินหวนมิได้ขับไปทางเมืองหลวง

เขากำลังยิ่งขับยิ่งไกล

“ฟู่เฉินหวน ท่านจะไปที่ใดกัน?!” ลั่วชิงยวนตะโกนถามอย่างร้อนรน

ฟู่เฉินหวนนั่งอยู่ด้านหน้านิ่ง ๆ มิเอ่ยตอบอะไรทั้งนั้น ร่างเขาแผ่ไปด้วยไอเยือกเย็น กลับทำให้นางรู้สึกวางใจเล็กน้อย