ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 170

สรุปบท บทที่ 170: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย

ตอน บทที่ 170 จาก ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

บทที่ 170 คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนติก ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย ที่เขียนโดย GoodNovel เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

ลั่วชิงยวนไม่ได้หลบ

ดาบเย็นเยียบนั้นชี้มาที่นาง ข่มขู่ถึงแก่ชีวิต

น้ำเสียงของเขาเย็นชาเหมือนดั่งวันที่ลั่วชิงยวนตื่นขึ้นมาและพบว่าตนเป็นภรรยาของเขา น้ำเสียงที่ไร้ซึ่งอารมณ์และความอบอุ่นใด…

“นั่นก็เพราะว่าโดนจับได้ก่อนหนีตามสำเร็จ”

ริมฝีปากลั่วชิงยวนยกโค้งเป็นรอยยิ้มหยันตนเอง “เพราะว่าลั่วเยวี่ยอิงบังเอิญมาเห็นเข้าสินะ ดังนั้นหากว่าไม่โดนจับได้ก็คงจะหนีตามกันไปแล้วใช่หรือไม่เล่า? ช่างเถอะ ข้าไม่คิดว่าท่านอ๋องจะเชื่อข้าอยู่แล้ว”

นางไม่คิดจะตามองค์ชายห้าไปจริง ๆ

แต่ดูเหมือนว่าคำอธิบายนั้นจะยิ่งเหมือนคำแก้ตัว

ดังนั้นนางจึงหลับตาลงแล้วรอให้ดาบของฟู่เฉินหวนแทงเข้ามา

มือของนางกำแน่นอยู่ใต้แขนเสื้อ

เข็มทิศนั้นสั่นไหว เริ่มจากสั่นช้า ๆ ก่อนที่จะเร่งความเร็วขึ้น

มีบางอย่างกำลังใกล้เข้ามา

เมื่อเห็นว่าลั่วชิงยวนเจตนาจะหลับตาลง แววตานิ่งไร้อารมณ์ของฟู่เฉินหวนก็มีประกายบางอย่างพาดผ่านชั่วแวบ ดาบนั้นก็ยังคงไม่ขยับ

“ท่านอ๋อง…” เมื่อได้เห็นว่าฟู่เฉินหวนชักช้าไม่ลงมือ ลั่วเยวี่ยอิงก็อดไม่ได้ที่จะเตือนเขาแต่นางไม่กล้าที่จะพูดอะไรมาก เพราะห่วงว่าตนจะทิ้งภาพที่ไม่ดีในสายตาของท่านอ๋อง

จือเฉาคุกเข่าร้องขอความเมตตาอยู่ที่พื้น “ท่านอ๋องเพคะ พระชายาและองค์ชายห้าบริสุทธิ์ใจต่อกันมาตลอด พวกเขาไม่เคยพูดคุยหรือมีทีท่าใดที่มิสมควรเพคะ”

“คืนนี้พระชายาก็ไม่คิดจะตามองค์ชายห้าไป แล้วนี้จะถือเป็นการคบชู้ได้อย่างไรเพคะ?”

“ได้โปรดเถิดเพคะท่านอ๋อง อย่าได้ใส่ความผู้บริสุทธิ์อย่างไม่เป็นธรรมเลยเพคะ”

จือเฉาไม่รู้จะทำเช่นไร ดังนั้นจึงทำได้เพียงคุกเข่าขอความเมตตาเท่านั้น

ใส่ความผู้บริสุทธิ์อย่างไม่เป็นธรรมงั้นหรือ?

ฟู่เฉินหวนนิ่วหน้าน้อย ๆ ลั่วชิงยวนเป็นผู้บริสุทธิ์งั้นหรือ?

เพราะแรงมหาศาลที่อยู่ด้านหลังนาง ร่างของลั่วชิงยวนก็พุ่งไปด้านหน้าตามแรงผลัก จังหวะที่ฟู่เฉินหวนละดาบ เขาก็โอบรับร่างของลั่วชิงยวนที่โถมเข้ามาไว้

เขาอุ้มร่างหนักอึ้งไว้ในอ้อมแขน แววตาทั้งเย็นชาและโกรธเกรี้ยว “ลั่วชิงยวน เจ้าพยายามทำอะไรกันแน่”

ลั่วชิงยวนหน้าซีดเผือด เลือดไหลออกมาจากมุมปาก นางหัวเราะกับตัวเอง “ท่านอยากให้หม่อมฉันตายมิใช่หรือ? การบอกว่าหม่อมฉันกับองค์ชายห้าคบชู้กันนั้นก็มิได้อยากให้หม่อมฉันตายหรือ? ตอนนี้ท่านอ๋องควรพอใจสิเพคะ?”

น้ำเสียงเยาะหยันของนางเหมือนมีดกรีดใจของฟู่เฉินหวน

เขาไม่เข้าใจเลย

หญิงผู้นี้เล่นลูกไม้กับเขา หรือว่านางบริสุทธิ์จริง ๆ ?

ตอนที่นางพุ่งตัวเข้ามา เขารู้สึกได้ถึงแรงนั้น หากว่าเขาไม่ได้ละดาบทันเวลา ดาบคงจะเสียบทะลุหน้าอกจนถึงตาย

นางคงตายแน่

หรือว่าเขาเข้าใจนางผิด?

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย