ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 172

”เจ้าตอบแทนผู้ช่วยชีวิตเช่นนี้หรือ?”

สายตาลึกล้ำสงบนิ่งนั้นเหมือนจะมองทะลุทุกสิ่ง ทำให้เงาที่ลอยอยู่ในอากาศนั้นตัวแข็งทื่อ และมือที่เกาะกุมลำคอลั่วชิงยวนแน่นก็คลายลง

“ท่านเห็นข้าหรือ?” น้ำเสียงแหบพร่าของนางเต็มไปด้วยความสับสน

มุมปากลั่วชิงยวนยกขึ้นเล็กน้อย “ข้าช่วยเจ้าออกมาจากภาพวาด แน่นอนว่าข้ามองเห็นเจ้า”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ดวงตาสตรีชุดแดงก็เต็มไปด้วยความตกตะลึง นางถามด้วยเสียงแหบพร่า “แล้วเหตุใดท่านต้องช่วยมันด้วย คนชั่วผู้นั้นทำร้ายข้าและลูก”

ตอนนี้เองที่ลั่วชิงยวนเข้าใจว่า เหตุใดสตรีชุดแดงจึงอย่างฆ่านางและฟู่เฉินหวน

เพราะว่าพวกเขาช่วยนักทำนายชะตามา

ไม่แปลกใจที่นักทำนายชะตามั่นใจมากว่าตนต้องตาย แม้ว่าจะไม่โดนผู้มีอำนาจที่อยู่เบื้องหลังฆ่า เขาก็ต้องตายด้วยน้ำมือแม่ลูกคู่นี้

นี่เป็นสิ่งที่กรรมชั่วสนองเขา ตอนนี้วิญญาณแม่ลูกนี้เต็มไปด้วยความเกลียดชังและเจตนาสังหาร ดังนั้นจึงรับมือได้ไม่ง่าย

“แต่เขาก็ตายอยู่ดี” ลั่วชิงยวนตอบ

หลังจากได้ยินเช่นนี้ สตรีชุดแดงยิ่งคลุ้มคลั่ง แววตาของนางแดงฉานและกรีดร้องว่า “มันตายแล้ว ข้าจะไปแก้แค้นกับผู้ใดกัน มันทรมานข้ามาห้าปี แล้วข้าจะไปทวงความแค้นจากผู้ใด”

สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดในโลกนี้ก็คือ ยามที่คนผู้หนึ่งหนีออกมาจากการคุมขังได้เพื่อมาแก้แค้น แต่ศัตรูกลับตายไปแล้ว

นางยังมิทันให้คนชั่วผู้นั้นได้ลิ้มรสความทรมานของการถูกไฟแผดเผา มันกลับตายไปเสียง่าย ๆ

วิญญาณอาฆาตนั้นพวยพุ่งขึ้นมาทันใด และพลังดำมืดที่แข็งแกร่งก็แผ่กระจายรอบด้าน ทำให้คนรู้สึกหดหู่

“เจ้าช่วยมัน ข้าจะฆ่าเจ้า” เสียงเปี่ยมโทสะนั้นแตกพร่า

จากนั้นกลุ่มควันสีดำในอากาศก็พุ่งเข้ามา และเป็นสายเข้ามาพันรัดรอบข้อมือและข้อเท้าของลั่วชิงยวน

ลั่วชิงยวนคิ้วกระตุก นางดิ้นรนอย่างหนัก และคว้าเข็มทิศใต้แขนเสื้อออกมา เข็มทิศนั้นหมุนอย่างบ้าคลั่งก่อนที่กับดักจากลำแสงสีทองพุ่งออกมาอย่างรุนแรง ทำลายความดำมืดนั้นจนสลายเป็นเสี่ยง