ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 173

ยามนั้นสตรีชุดแดงรู้สึกได้ถึงพลังที่กดข่ม นางมิอาจสู้สตรีตรงหน้าได้ นางไม่เหลือทางเลือกอื่นนอกจากร้องขอความเมตตา

ลั่วชิงยวนพูดเสียงเย็น “เจ้ามีความอาฆาตแค้นมากเกินไป ข้าจะช่วยสลายและช่วยให้เจ้าได้ไปเกิดใหม่”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นสตรีชุดแดงก็ตะลึง จากนั้นก็ส่ายหน้าอย่างสิ้นหวัง “ข้าไม่ต้องการจะไปเกิดใหม่ ข้าไม่ต้องการ… ได้โปรดปล่อยพวกเราไปเถอะ”

สตรีชุดแดงอ้อนวอน นางคุกเข่าขอร้องอย่างสิ้นหวัง

“เพราะเหตุใดเล่า?” ลั่วชิงยวนแปลกใจ

สตรีชุดแดงคุกเข่าอยู่กับพื้น นางร้องไห้สะอึกสะอื้น “ข้าไม่เต็มใจรับ ข้าโดนหลอกให้จากบ้านมาแล้วลูกชายของข้าก็โดนคนชั่วสังหารพร้อมข้า”

“แต่สามีของข้าโดนเจ้าคนชั่วนั่นหลอก เขาคิดมาตลอดว่า ข้านั้นเป็นคนหนีจากบ้านมาเองด้วยโทสะ เขานั้นทั้งรู้สึกผิด ทั้งเสียใจจนดื่มสุราเมามายทั้งวัน”

“และนางหญิงผู้นั้นที่มีรูปร่างหน้าตาคล้ายคลึงกับข้า ก็หาทางเข้าสู่อ้อมกอดเขาแล้วหลอกลวงเขา เขารักใคร่นางนัก…”

“ข้าไม่… ข้าไม่เต็มใจ”

สตรีชุดแดงร้องไห้อย่างขมขื่นและเด็กที่อยู่ข้างกายนางก็เริ่มร้องไห้ พยายามที่จะกอดแม่ของเขาไว้ “ท่านแม่…”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ลั่วชิงยวนก็รู้สึกสงสารและไม่สบายใจ

คนที่อยู่เบื้องหลังนักทำนายนั้นเป็นคนที่วางแผนลอบสังหารในจวนมหาราชครู และเป็นผู้ที่วางแผนร้ายต่อฟู่เฉินหวน

หากว่านางสืบต่อว่าเกิดอะไรขึ้นกับสตรีชุดแดง ไม่แน่ว่าอาจจะหาได้ว่าใครกันที่อยู่เบื้องหลังนักทำนายผู้นั้น

ถึงแม้ว่านางจะทำไม่ได้ แต่นางก็ยังคงอยากช่วยแม่ลูกคู่นี้

“หยุดร้องไห้เถอะ ข้าช่วยเจ้าได้”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ สตรีชุดแดงก็หยุดร้องไห้และเงยหน้ามองอย่างตกใจ “จริง.. จริงหรือ? เพราะเหตุใดกัน?”

“คิดว่าเป็นการทำดีก็แล้วกัน” ลั่วชิงยวนพูดนิ่ง ๆ ก่อนหันหลังไปนั่งที่โต๊ะ