ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 178

ลั่วอวิ๋นสี่

ลั่วอวิ๋นสี่เกาะแขนสตรีผู้นั้นอยู่ พร้อมมองลงมาและแค่นเสียงเดียดฉันท์

“ใครในเมืองนี้ไม่รู้บ้างว่าท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการนั้นชอบพอเยวี่ยอิง? แค่ไม่สังหารนังผู้หญิงอัปลักษณ์ผู้นี้ก็ถือว่าเมตตามากแล้ว นางจะกล้ามาอวดอ้างอำนาจของท่านอ๋องได้อย่างไร?”

นี่มันถือว่าเป็นการเจอศัตรูบนทางแคบจริง ๆ ลั่วอวิ๋นสี่อยู่ที่นี่ด้วย

แต่สิ่งที่ทำให้นางประหลาดใจมากกว่าคือเสียงตื่นเต้นของเวินซีหลันดังเข้ามาในหูนางว่า

“หลิวฮุ่ยเซียง คนที่ถือพัดกลมนั่นคือหลิวฮุ่ยเซียง”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ลั่วชิงยวนก็แปลกใจ

นางหรี่ตามอง เห็นว่าลั่วอวิ๋นสี่นั้นเกาะแขนของหลิวฮุ่ยเซียงอย่างรักใคร่ ดูเหมือนว่าทั้งสองนั้นสนิทสนมกันอย่างมาก

ไยลั่วอวิ๋นสี่ถึงได้มาคบหากับคนชั่วช้าแบบนี้ได้? นี่นางไม่มีสหายที่ดีอยู่ข้างกายบ้างเลยหรือไร?

ลั่วชิงยวนอดปวดหัวแทนท่านอาลั่วหลงไม่ได้

“เจ้ามองหาพระแสงอันใด? หากเจ้ามองอีกครั้งข้าจะควักลูกตาเจ้าออกมา” คนที่พูดนั้นคือคนที่เยาะเย้ยลั่วชิงยวนในตอนแรก

แม้ว่าลั่วชิงยวนจะจำไม่ได้ว่านางเป็นใคร แต่ก็รู้สึกคุ้นหน้าว่าน่าจะเป็นคนที่อยู่กับลั่วเยวี่ยอิง

นางเดาว่าคนผู้นี้ก็คงไม่ได้มีพื้นเพยิ่งใหญ่อะไร เพราะคนจากตระกูลที่ไม่ยิ่งใหญ่ก็มักจะชอบคบหากัน

เว่ยอวิ๋นเซี๋ยไม่คิดว่า เมื่อลั่วชิงยวนโดนนางตวาดด่าแล้วจะไม่สะทกสะท้าน นางกลับยกมุมปากยิ้มยั่วยุ

“เจ้าจะควักลูกตาข้ารึ? หากว่าข้าขึ้นไปแล้วเจ้าจะควักจริงหรือไม่? หากว่าไม่ทำก็ถือว่าเจ้าเป็นสุนัข”

เว่ยอวิ๋นเซวี่ยตกใจกับคำพูดของลั่วชิงยวน ใบหน้านางเปลี่ยนสีฉับพลัน “เจ้า”

มุมปากของลั่วชิงยวนยกยิ้มเล็กน้อย “ข้าจะขึ้นไปแล้ว อย่าหนีล่ะ”

หลังจากพูดจบลั่วชิงยวนก็เดินเข้าไปในหอเริงรมย์โดยเร็วแล้วเดินตรงเข้าไปหาลั่วอวิ๋นสี่และคนอื่น ๆ

ทุกคนต่างก็ตกตะลึง พวกนางไม่คิดว่าลั่วชิงยวนจะหน้าหนาขนาดนี้ ถึงกับตรงเข้ามาบอกให้เว่ยอวิ๋นเซี๋ยควักตาตนออก

“ข้ามาแล้ว ลงมือสิ อย่าให้ข้าดูถูกเจ้าได้” ลั่วชิงยวนยกยิ้มมุมปากกวนโทสะ

“เจ้า เจ้ามันบ้า” เว่ยอวิ๋นเซี๋ยโมโหมาก ใบหน้านางแดงสลับซีด บิดเบี้ยวจนไม่น่ามอง