ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 188

“แท่งไม้แท่งนั้น ท่านอ๋องเป็นคนวาง! เห็นได้ชัดว่า กระทั่งท่านอ๋องยังมิเชื่อในความสามารถในการวาดรูปของเจ้า! เจ้าจะวาดภาพคนงามผืนนี้ออกมาได้อเยี่ยงไร!”

“อย่าว่าแต่คนอื่นเลย พวกเขาต่างก็คิดว่าข้าเป็นคนวาด! เจ้าจะวาดออกมาได้เยี่ยงไรกัน!”

หลิวฮุ่ยเซียงรนจนกระทืบเท้า นางมิเชื่อว่าลั่วชิงยวนจะมีความสามารถนี้!

สายตาของฟู่เฉินหวนมืดครึ้มลง เขากำลังจะเอ่ยปาก

ลั่วชิงยวนกลับกระตุกยิ้มและกล่าวขึ้นก่อน “คุณหนูหลิงช่างประเมินตนสูงจริง ๆ ท่านอ๋องลงคะแนนกระบอกนั้น มิได้หมายความว่าจะลงคะแนนให้ข้า!”

“แต่เพราะท่านอ๋องเชื่อในทักษะการวาดภาพของข้า และเห็นว่ามิมีคนให้คะแนนคุณหนูหลิว ท่านกลัวว่าคุณหนูหลิวจะเสียหน้า จึงให้คุณหนูหลิวด้วยความเมตตา!”

“เหตุใดคุณหนูหลิวจึงมิสำนึกในความกรุณาของท่านกัน?”

ลั่วชิงยวนพูดถามอย่างหนักใจ ทำสีหน้าของหลิวฮุ่ยเซียงซีดขาวขึ้นมาในทันที

คนรอบ ๆ ที่ได้ยินต่างซุบซิบขึ้นมาเช่นกัน

“จริงด้วย ข้าก็ว่าท่านอ๋องสำเร็จราชการสายตาไม่ดีงั้นหรือ ที่แท้เพราะเห็นมิมีคนให้คะแนน จึงให้เพื่อไว้หน้าหลิวฮุ่ยเซียง”

“แต่เพียงแท่งเดียว ก็มิดีไปกว่ากระบอกไผ่ว่างเปล่านัก”

ยังคงน่าอับอายเช่นเดิม หนำซ้ำยังน่าอายกว่าเดิมด้วย

เสียงเพียงหนึ่งเดียว ที่ถูกให้โดยสามีคู่แข่งเพราะความเห็นใจ

เป็นการเหยียดหยามชัด ๆ!

คิ้วที่ขมวดแน่นของฟู่เฉินหวนค่อย ๆ คลายออก นางผู้นี้ ไหวพริบไวเชียว!

ยังถือว่าฉลาด!

หลิวฮุ่ยเซียงฟังเสียงพูดคุยของคนรอบ ๆ สีหน้านางแปรเปลี่ยนไปมา ย่ำแย่เป็นที่สุด นางอับอายจนแทบจะมุดลงดิน!

ลั่วอวิ๋นสี่เองก็กำลังตกใจ ไม่รู้ควรจะพูดอะไรดี