ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 190

“ข้าผิดไปแล้ว! ข้าขอขออภัย หวังว่าพระชายาจะมิถือสา และให้อภัยข้าเถิด!”

สิ้นประโยคนี้ หลิวฮุ่ยเซียงแทบอยากจะเอาหัวโขกกำแพงตาย!

นางกัดฟันมองลั่วชิงยวนอย่างคับแค้น!

หากแค้นนี้มิชำระ นางก็อย่าเป็นคนเสียเลย!

ท้ายที่สุดนางก็คุกเข่าโขกหัวคำนับขอการอภัย ในใจลั่วชิงยวนรู้สึกสะใจเป็นที่สุด จากนั้นก็ได้ยินเสียงร้องไห้แทบขาดใจของเวินซีหลาน

“คุณหนูหลิวพูดจริงทำจริง”

“ดังเช่นระเบียบของหอเริงรมย์ ความแค้นระหว่างเราถือว่าจบสิ้นลงแล้ว! หากหลังจากนี้คุณหนูหลิวมาหาเรื่องข้าอีก จะถือเป็นการหาเรื่องตำหนักอ๋องสำเร็จราชการ!”

แววตาลั่วชิงยวนกะพริบ เห็นได้ชัดว่านางมองสิ่งที่หลิวฮุ่ยเซียงคิดในใจออก

พูดจบยังมองไปทางฟู่เฉินหวนที่นั่งนิ่งอยู่อีกด้าน “ใช่หรือไม่เพคะท่านอ๋อง?“

ฟู่เฉินหวนมองลั่วชิงยวน มุมปากเขาเผยรอยยิ้มลึกซึ้ง ในใจของเขาสั่นคลอนเบา ๆ นางผู้นี้ช่างมิยอมคนเสียจริง

แต่เขาก็ยังพยักหน้าอย่างไม่รู้ตัว “เช่นนั้นแล”

เมื่อได้สติว่าตนพูดอะไรออกจากปากไป กระทั่งตัวฟู่เฉินหวนเองยังมิอยากจะเชื่อ

เขาจึงกล่าวตามน้ำต่อ “ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในหอเริงรมย์วันนี้ จบลงในหอเริงรมย์ ที่คุณหนูหลิวดูหมิ่นพระชายา ข้าเองก็จะมิซักไซ้”

“แต่หากมีครั้งหน้า ข้ามิปล่อยไปแน่!”

ได้ยินประโยคนี้ ในใจลั่วชิงยวนตะลึงเป็นอย่างมาก ในที่สุดเขาก็ยอมรับว่านางคือพระชายาแล้วงั้นหรือ?

หรือเพียงแค่อยากไว้หน้านางต่อหน้าคนนอกกัน

โชคดีที่ลั่วเยวี่ยอิงมิอยู่ หากนางอยู่ ผลคงมิเป็นเช่นนี้แน่

น้ำเสียงของฟู่เฉินหวนเยือกเย็น ในประโยคเต็มไปด้วยความข่มขู่ ทำใจของหลิวฮุ่ยเซียงกระตุกทีหนึ่ง

หลิวฮุ่ยเซียงข่มความเกลียดชังในใจไว้ และพยักหน้ายอมรับ “เพคะ”