ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 215

หลังเซียวชูจากไป ซูโหยวมักส่ายหัวถอนหายใจ “พระชายาเก่งกาจจนสามารถรู้เรื่องของชายแดนใต้ได้ น่าจะช่วยแม่ทัพใหญ่ฉินจัดการเรื่องนี้ได้เช่นกัน มิคิดว่า…”

ประโยคนี้ทำฟู่เฉินหวนชะงักอีกครั้ง

นัยน์ตาเขาราวกับมีเมฆครึ้มเกาะกลุ่ม เสียงของเขาทั้งทุ่มต่ำและเยือกเย็น “หากว่า… มีคนเอาเรื่องที่ชายแดนใต้ไปบอกนางล่ะ?”

ซูโหยวตะลึง “มีคนบอกหรือ? กระหม่อมก็เพิ่งรู้เรื่อง จะมีผู้ใดที่รู้เรื่องเร็วกว่านี้อีกหรือขอรับ?”

“ในวัง” ฟู่เฉินหวนเขียนต่อ ตาที่มองต่ำแฝงไปด้วยความเหน็บหนาวลึกซึ้ง

ซูโหยวแสดงสีหน้าตกตะลึง

จริงด้วย ข่าวเช่นนี้ต้องส่งถึงในวังก่อน ในวังต่างหากที่รู้เรื่องนี้เร็วที่สุด

และช่วงนี้องค์ชายห้าเข้าวังทุกวัน

ดังนั้น องค์ชายห้าเป็นคนบอกพระชายางั้นหรือ?

……

ลั่วเยวี่ยอิงรู้เรื่องที่ลั่วชิงยวนถูกรถม้าของจวนแม่ทัพใหญ่ส่งกลับมาอย่างยิ่งใหญ่ โกรธจนตัวสั่นระริก

นางอดทนไม่เขวี้ยงของ แต่หยิบกรรไกรมาตัดใบไม้ในกระถางจนเละ

“ลั่วชิงยวนนังสารเลว! นังชั่ว!”

เห็นลั่วชิงยวนที่รู้จักกับอำนาจยิ่งอยู่ยิ่งมาก ในใจของลั่วเยวี่ยอิงร้อนเป็นฟืนเป็นไฟ นางอยากจะหักห้าม แต่เนื่องด้วยใบหน้าของนางยังไม่หายดี นางจึงมิกล้าออกจากจวน

แต่ตอนนี้ นางตระหนักได้ว่า นางรอต่อไปมิได้แล้ว!

นางเปลี่ยนชุดสวมใส่ผ้าคลุมหน้า และก้าวขาเดินออกจากจวน

“คุณหนูรอง ท่านจะไปที่ใดกัน?” เฉียงเวยถามอย่างสงสัย

“ข้าจักกลับบ้านไปเอาของ มิต้องตามข้ามา” ลั่วชิงยวนเดินออกไปอย่างเด็ดขาด ไม่แม้แต่จะหันหน้ามามอง

ครั้งนี้ นางจะต้องเฉียบไว!

มิให้โอกาสแก้ตัวกับลั่วชิงยวน!

……