ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 222

บังเหียนวิ่งเข้ามาอย่างทุลักทุเล และพูดตะโกน “แย่แล้วขอรับ! พระชายาถูกชาวบ้านกลุ่มหนึ่งลักตัวไป!”

สิ้นประโยค ทุกคนที่อยู่ในนั้นต่างตะลึง

คิ้วของแม่ทัพใหญ่ฉินขมวดแน่น “ว่าไงนะ? ถูกชาวบ้านลักตัวไป? กลางวันแสก ๆ จะเกิดเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร!”

บังเหียนกล่าวต่ออย่างร้อนรน “เรื่องจริงขอรับ! พวกเขาจับตัวพระชายาไปเพราะจำผิดคน ได้ยินว่าจะนำตัวพระชายาไปดิ่งแม่น้ำ!”

วินาทีที่ได้ยินประโยคนี้ ในหัวของฟู่เฉินหวนเผยเป็นภาพถนนเส้นนั้นที่แออัดไปด้วยผู้คนมากมาย

สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปฉับพลัน และวิ่งออกจากประตูจวนแม่ทัพใหญ่ไปทันใด

……

ลั่วชิงยวนถูกจับตัวมาที่ริมแม่น้ำ ที่มาพร้อมนางยังมีผู้คนที่อยากเห็นเรื่องสนุก

“นังสำส่อน! ริอ่านคบชู้! วันนี้จักเป็นจุดจบของเจ้า!”

ชายหนุ่มกราดด่า พร้อมแกะเชือกที่มัดอยู่บนตัวของนาง

น้ำเสียงของลั่วชิงยวนดุดัน “ข้าเป็นพระชายาอ๋องสำเร็จราชการ! พวกเจ้าจับตัวข้า คิดถึงจุดจบพวกเจ้าหรือยัง? ใครเป็นคนส่งตัวพวกเจ้ามา มิสนใจกระทั่งชีวิตตนเองแล้วงั้นรึ?”

ลั่วชิงยวนมิเชื่อแน่ว่าพวกเขาจะจับผิดคน เกรงว่าตั้งใจเสียมากกว่า!

ริอ่านจับตัวผู้อื่นในเวลากลางวันแสก ๆ อย่างโจ่งแจ้ง ความกล้าของคนคนนี้มากล้นฟ้าเสียจริง!

ชายหนุ่มผู้นั้นหัวเราะเย็นทีหนึ่ง และตะโกนกล่าวกับฝูงชน “พวกเจ้าคิดว่านางเหมือนพระชายาอ๋องหรือ? พระชายาอ๋องจะเป็นหญิงสาวเช่นนี้ได้อย่างไร? อ้วนราวกับหมูตอน!”

ชายหนุ่มหัวเราะเยาะอย่างมิหวั่นเกรง

ผู้คนรอบ ๆ ก็หัวเราะเยาะตามเช่นกัน

“แน่นอนว่าไม่มีทาง! หน้าตาเช่นนี้จะเป็นพระชายาได้อย่างไร! ฝันกลางวันอยู่กระมัง!”

”จริงด้วย จะเป็นไปได้อย่างไร!”

เสียงเย้ยหยันรอบด้านดังเข้าหูนางอย่างชัดเจน และทิ่มแทงลงบนตัวลั่วชิงยวนราวกับมีด สายตาและน้ำเสียงดูถูกเหล่านั้น ทำไฟโทสะในใจของนางปะทุสูง

ชายหนุ่มแหงนหน้าหัวเราะ “ได้ยินหรือไม่? ทุกคนเขามีตากัน อย่างเจ้ารึจะเป็นพระชายา? มิกลัวคนอื่นได้ยินแล้วจะขำฟันหลุดหรือไง?”

“แต่เจ้าคงมิมีโอกาสนั้นแล้ว! หว่านชายหนุ่ม ผิดจรรยาสตรี ย่อมสมควรถูกดิ่งแม่น้ำ!”

ชายหนุ่มหลายคนจับตัวลั่วชิงยวน จะมัดหินไว้ที่แขนและขาของนาง เพื่อดิ่งนางลงในแม่น้ำ