ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 223

ได้ยินดังนี้ หว่างคิ้วของฟู่เฉินหวนกระตุกอย่างแรง

เขาพุ่งไปริมแม่น้ำทันที

แม่น้ำเส้นใหญ่ ธารน้ำไหลแรง ซ้อนทับกันเป็นชั้น แต่กลับมิเห็นร่างใด ๆ โผล่ออกมาจากผิวน้ำ

วินาทีนั้นหัวใจของฟู่เฉินหวนบีบรัดถึงกล่องเสียง

นางผู้นี้ช่วยได้กระทั่งเชียนหลี่ที่อยู่ห่างออกไปหลายพันลี้ อย่าบอกนะว่านางช่วยตัวเองมิได้!

แต่เขากลับมิได้คิดมาก เขากระโดดลงในแม่น้ำดังเป็นเสียง ตู้ม

เซียวชูที่มาถึงช้ากว่าก้าวหนึ่ง เห็นฉากที่ท่านอ๋องกระโดดลงในแม่น้ำพอดี สีหน้าของเขาซีดเผือดทันขวัญ เขาวิ่งขึ้นไปอย่างเร็ว “ท่านอ๋อง!”

ท่านอ๋องกระโดดน้ำงั้นหรือ?!

ผู้คนรอบด้านส่งเสียงตะลึง “ท่านอ๋องหรือ? เขาคืออ๋องสำเร็จราชการจริง ๆ ? เช่นนั้นที่ถูกดิ่ง คือพระชายาอ๋องจริง ๆ งั้นหรือ?”

“ไม่เสียหรอก จะดิ่งผิดคนหรือไรเล่า?”

”สวรรค์”

บนบกมีแต่เสียงตะลึง

……

ลั่วชิงยวนกินน้ำไปหลายอึก จนนางปลดเชือกบนข้อมือได้ แต่กลับยังมีเชือกบนขาอีกข้างที่ยังแกะมิได้

แต่นางจะกลั้นใจมิไหวแลัว

แสงบนหัวยิ่งอยู่ยิ่งห่างไกลจากนาง ราวกับนางถูกลากสู่หุบเหวลึก และจมดิ่งลงเรื่อย ๆ

ไม่ทันแล้ว!

นางลากก้อนหินหนักอึ้งก้อนนั้น ว่ายขึ้นอย่างสุดกำล้ง

แต่เหตุใดเส้นทางขึ้นบกจึงได้ไกลโพ้นเช่นนี้ เหตุใดแสงลำนั้นจึงได้ยากที่จะสัมผัส?

นางว่ายอย่างสุดชีวิตอยู่นาน แต่นานเท่าไรก็มิถึงผิวน้ำเสียที

นางสะอึกน้ำหลายที นางจะหมดแรงแล้ว

ความหวั่นเเกรงความตายครอบคลุมหัวใจของนาง