ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 24

ฟู่เฉินหวนตัวแข็งทื่อ

ลั่วไห่ผิงโกรธมากเมื่อได้ยิน คนในครอบครัวท่านอ๋องอย่างนั้นหรือ? นั่นก็คือจักรพรรดิ คือราชวงศ์เชียวนะ!

เขาตะคอก "ลั่วชิงยวน เจ้ากำลังพูดจาไร้สาระอะไร! เจ้ารู้หรือไม่ว่าการสาปแช่งจักรพรรดิ และไม่เคารพราชวงศ์เป็นความผิดบาปใหญ่แรงแค่ไหน? เจ้าตั้งใจจะฆ่าคนในจวนอัครเสนาบดีงั้นรึ!"

ลั่วชิงยวนหัวเราะเยาะ น้ำตาและเลือดยังคงไหลออกมาไม่หยุด

นางกำลังจะตายอยู่แล้ว จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับจวนอัครเสนาบดีด้วยหรือ? จวนอัครเสนาบดีจะเป็นเยี่ยงไรนั้นมิเกี่ยวกับนาง หากมิใช่ท่านพ่อซึ่งเป็นท่านอัครเสนาบดีใช้กฎครอบครัวกับนาง นางจะหมดสติไปถึงขั้นโดนคนวางยาเช่นนี้หรือ!

หมอกู้พูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม "ท่านอ๋อง กระหม่อมได้จ่ายยาเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บแล้ว แต่อาการบาดเจ็บนั้นรุนแรงเกินไปสำหรับพระชายา และนางก็ป่วยกะทันหัน กระหม่อมเกรงว่าจะเหลือเพียงไม่กี่ชั่วยามเท่านั้นพ่ะย่ะค่ะ"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฟู่เฉินหวนก็ขมวดคิ้ว มองไปที่ลั่วชิงยวนที่โชกไปด้วยเลือด เขารู้สึกสงสารนางอยู่ครู่หนึ่ง

ได้รับบาดเจ็บสาหัสและเสียชีวิตจากอาการป่วยกะทันหันอย่างนั้นหรือ? ลั่วชิงยวนอยากจะอ้าปากแย้ง แต่อาการปวดท้องทำนางให้ไม่สามารถพูดออกไปได้

ยาที่หมอกู้มอบให้นั้นเป็นพิษอย่างมาก! ซึ่งนี่คือกุศโลบายของฟู่เฉินหวนเป็นแน่ เขาไม่ประหารชีวิตนางในตำหนักอ๋อง แต่ฉวยโอกาสในวันที่นางกลับบ้าน และได้รับบาดเจ็บเช่นนี้ ก่อนจะป้อนยาพิษให้นาง!!

กล่าวโทษการตายของนางว่าเกิดจากลั่วไห่ผิงซึ่งใช้กฎครอบครัว โดยที่เขาซึ่งอยู่ในฐานะท่านอ๋องไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใด ๆ

ชื่อเสียงของเขาจะไม่ได้รับความเสียหาย และจวนอัครมหาเสนาบดีจะไม่ตำหนิเขา หลังจากที่เขาจัดการลั่วชิงยวนเรียบร้อยแล้ว เขาก็สามารถแต่งงานกับลั่วเยวี่ยอิงได้ตามต้องการ

เป็นวิธีที่แยบยลเสียจริง!

ท่านอ๋องแห่งแคว้นเทียนเชวียเป็นอย่างที่ร่ำลือกันมาไม่ผิดเพี้ยน!

นางกำแขนเสื้อแน่น รู้สึกไม่พอใจ นางไม่อยากตายไปแบบนี้!

ฟู่เฉินหวนมองนางอย่างเสียใจ แต่ในมุมมองของลั่วชิงยวนมันดูน่าขันยิ่งนัก

“ท่านหมอกู้ ช่วยอะไรนางมิได้แล้วจริง ๆ หรือ?” ฟู่เฉินหวนถามหมอกู้อีกครั้ง

หมอกู้ส่ายหัวด้วยความเสียใจ