ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 241

“เรือนนี้ไม่มีคนอาศัยมานานเสียเท่าไรกัน สกปรกเหลือเกิน พระชายา ท่านมานั่งในเรือนครู่หนึ่ง บ่าวทำความสะอาดห้องเสียก่อน!”

จือเฉาพูดไปพร้อมวางของลง และถือไม้กวาดเดินเข้าไปทำความสะอาดห้อง

ลั่วชิงยวนนั่งบนเก้าอี้หินในสวนมองจือเฉาที่วิ่งเข้าออกยุ่งเหยิง

ที่ที่จือเฉามิเคยเหยียบย่ำ บนพื้นก็มีรอยเท้าลึกตื้นอยู่เช่นกัน

ลั่วชิงยวนหรี่ตาลง หยิบเข็มทิศขึ้นมาวางบนโต๊ะ เมื่อลมหนาวพัดผ่าน เข็มทิศจึงหมุนวนช้า ๆ

จือเฉาทำความสะอาดจนฟ้ามืด และทำความสะอาดไปได้กว่าครึ่งเรือน

ลั่วชิงยวนจึงเดินเข้าห้อง จุดเทียน และจัดเตียง

จือเฉายกอาหารที่ทำง่าย ๆ อย่างโจ๊กเข้ามา

นายบ่าวทานอาหารรองท้อง

เมื่อวางช้อนลง ลั่วชิงยวนกล่าว “วันนี้เจ้านอนในห้องข้าเถอะ ที่นี่ไม่มีไฟถ่าน กลางคืนจะหนาวเอาได้”

“เจ้าค่ะ” จือเฉาพยักหน้า นางเองก็กลัวเรือนใหญ่ที่แสนอ้างว้างนี่เช่นกัน

หลังทานข้าวเย็นเสร็จ ลั่วชิงยวนจึงพูดสั่งงานในวันพรุ่งนี้ให้กับจือเฉา พรุ่งนี้นางจะขึ้นเขาไปหาเสบียง และขุดหายาสมุนไพร จึงให้จือเฉาไปซื้อถ่าน แป้งและข้าวสารที่หมู่บ้านใกล้ ๆ

ฤดูเหมันต์ฟ้ามืดค่อนข้างเร็ว หนำซ้ำอากาศก็เย็น ทั้งคู่จึงเข้านอนอย่างเร็ว

อาจเป็นเพราะนอกเรือนค่อนข้างโล่ง เสียงสายลมที่พัดโบกจึงชัดเจนมากเป็นพิเศษ ทำเอาคนฟังรู้สึกขนลุก

ภายในห้องไม่ได้ปิดไฟ ลมหนาวแทรกซึมตามซอกหน้าต่าง พัดให้แสงเทียนกระเพื่อมไม่หยุด

จือเฉาซึ่งนอนอยู่บนที่นอนนิ่ม หลับตาแน่นและผวาเป็นที่สุด นางนอนไม่หลับแม้แต่นิด

ส่วนลั่วชิงยวนวางมือทั้งสองไว้ที่ท้ายทอย สายตานางจดจ้องไปทางประตูเขม็ง

อย่างที่คิด

ประมาณยามจื่อ(1) ในเรือนดังเป็นเสียงกุกกักขึ้น

แอ๊ด

เสียงประตูเปิดออก

จือเฉาขนลุกและลุกขึ้นนั่งฉับพลัน นางมองไปทางประตู