ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 252

ในจวนก็อาศัยกันแค่นี้ หรือจะเป็นซ่งเชียนฉู่?

เขาเดินเข้าไปในเรือนอย่างไว มาถึงในห้องของซ่งเชียนฉู่ แง้มประตูมองผ่านช่อง คนบนเตียงยังคงหลับพริ้ม

ในห้องลั่วชิงยวนมิใช่ซ่งเชียนฉู่

เช่นนี้ที่เพิ่มมาคนหนึ่ง คือใครกัน?

……

ภายในห้อง

ข้างหูดังขึ้นเป็นเสียงลมหายใจมั่นคง ลั่วชิงยวนรู้สึกสบายใจมากขึ้น นางพลิกตัวนอนตะแคง คิดว่ารอให้ฟ้าสว่างจึงค่อยหาโอกาสบอกซ่งเชียนฉู่

แต่จู่ ๆ นางพบว่า เหตุใดผ้าห่มที่มุมเตียงจึงตุงขึ้น

นางขนหัวลุกขึ้นมาในทันที

มีคนเข้ามานอนเพิ่มหรือ?

นางลุกขึ้นนั่งอย่างแรง และกระชากผ้าห่มออก

ที่ตกสู่สายตา มีเพียงเตียงโล่ง ๆ ที่ไม่มีอะไรทั้งนั้น!

แต่กลับมีไอเหน็บหนาว

ขณะเดียวกัน บนข้อมือของนางมีความรู้สึกเย็นเฉียบส่งมา เกล็ดงูค่อย ๆ ลูบผ่านผิวหนังของนาง

นางมิกล้าขยับแม้แต่นิด

และควักยันต์สีเหลืองออกมาจากในอ้อมอก และเปิดผ้าห่มออกอย่างแรง

งูตัวนั้นอ้าปากกว้างและตะครุบเข้ามาหานาง สายตาของลั่วชิงยวนเย็นยะเยือก นางยกมือไปจับโดยมิมีความเกรงกลัวแม้แต่นิด

นางจับงูไว้อย่างเด็ดขาด และแปะยันต์ลงไป

ควันดำกระจายตัวออกกลางอากาศ งูตัวนั้นขัดขืนพักหนึ่ง จากนั้นบนตัวมันก็ดังขึ้นเป็นเสียงซ๋าซ่าที่ถูกเผาไหม้

ความดุดันหายไปจนสิ้นในเวลาเสี้ยววินาที

ลั่วชิงยวนดึงยันต์แผ่นนั้นลง นางจับงูและหัวเราะเบา ๆ “ครั้งนี้ข้าจะปล่อยเจ้าไป ฝากทักทายราชันย์อสรพิษแทนข้าด้วย”

นางปล่อยงูลงพื้นทันที