ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 253

ลั่วชิงยวนกำลังเดินเล่น เพื่ออยากหาโอกาสเจอซ่งเชียนฉู่

ซ่งเชียนฉู่มิออกมา แต่กลับมีผู้คนมากมายปรากฏในสายตาของนางแทน

การแต่งตัวที่เหมือนชาวบ้าน ในมือถือจอบและเสียมที่เอาไว้ทำนา ท่าทีของพวกเขาดุดัน

จือเฉาได้ยินเสียง จึงรีบวิ่งออกมาดู นางตะลึงในทันที

“เหตุใดจู่ ๆ ชาวบ้านเหล่านี้จึงมาเล่า? ดูแล้วเหมือนจะมาหาเรื่องเลยเจ้าค่ะ” จือเฉาพูดอย่างกังวล

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้ว “น่าจะเพราะรู้ว่าซ่งเชียนฉู่ซ่อนตัวอยู่ที่นี่”

มิฉะนั้นคงมิมากันกลุ่มใหญ่เช่นนี้ ในมือของทุกคนยังถืออาวุธเอาไว้

ชาวบ้านทุกเพศทุกวัยต่างมากันหมด ผู้คนมหาศาลเป็นร้อยคน ปรากฏอยู่ตรงเบื้องหน้าของลั่วชิงยวน

“ซ่งเชียนฉู่! ไสหัวมา!”

“เจ้าริอ่านหลบหนีจนทำเทวาภูผาพิโรธ หากปีนี้หมู่บ้านของเราเจอภัยใด ๆ นั่นเป็นเพราะเจ้าทั้งนั้น!”

ชาวบ้านหลายคนตะโกนขึ้น

ชายหนุ่มที่อยู่ตรงกลางดูแล้วค่อนข้างมีอำนาจ เขามองไปทางลั่วชิงยวน น้ำเสียงขุ่นเคืองเล็กน้อย “แม่นางท่านนี้ ท่านเป็นคนซ่อนตัวซ่งเชียนฉู่งั้นหรือ? ท่านรู้หรือไม่ การกระทำเช่นนี้ของท่านจะเดือดร้อนพวกเราทั้งหมู่บ้าน!”

ลั่วชิงยวนกล่าวอย่างสงบนิ่ง “ซ่งเชียนฉู่กระไรกัน ข้ามิรู้จัก”

ผู้เฒ่าคนหนึ่งเคาะไม้เท้าอย่างแรง และกล่าวพิโรธ “คนในหมู่บ้านพวกเรามีคนเห็นว่าซ่งเชียนฉู่อาศัยอยู่กับเจ้า เจ้าแกล้งโง่ก็มิมีประโยชน์!”

“หากเจ้าไม่ส่งตัวซ่งเชียนฉู่ออกมา พวกเราไม่จบแน่!”

ลั่วชิงยวนส่งเสียงเย็นทีหนึ่ง “นางอยู่ที่ข้าแล้วอย่างไร? พวกเจ้าริอ่านใช้คนเป็น ๆ สังเวย มิกลัวว่าทางการจะรู้หรือไร? ถึงเวลาหมู่บ้านของพวกเจ้าคงได้ซวยจริง ๆ แน่!”

แคว้นหลีซึ่งมีสำนักนิกายที่ใช้วิชาอาคมอย่างแพร่หลาย นอกจากนักทำนายฮวงจุ้ยที่สายเลือดบริสุทธิ์แล้ว ส่วนมากจะเป็นวิชาประหลาดพิลึก แต่ก็ยังมิมีสำนักไหนใช้คนเป็น ๆ ในการสังเวยมาก่อน!

นางมิเชื่อหรอกว่า แคว้นเทียนเซียนจะอนุญาตให้ใช้คนเป็น ๆ สังเวย!

ซ่งเชียนฉู่และสวี่ชิงหลินที่ได้ยินเสียงเดินมาถึงในลานพอดี พวกเขาที่หลบอยู่หลังประตูได้ยินประโยคเหล่านี้จนหมด

สวี่ชิงหลินพูดกับซ่งเชียนฉู่ด้วยสีหน้าย่ำแย่ “เจ้าเห็นแล้วหรือไม่? ผู้หญิงคนนั้นนางประสงค์ร้าย”