ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 254

ให้นางเข้าป่าไปเจอท่านนั้นก่อน

ในตอนที่ซ่งเชียนฉู่กำลังจะไปกับชาวบ้าน

ลั่วชิงยวนกลับรั้งนางไว้

และเอ่ยเสียงเย็น “ข้าไปแทนเอง!”

ทันทีที่สิ้นประโยคนี้ ใบหน้าทุกคนต่างเต็มไปด้วยความตะลึง

ซ่งเชียนฉู่มองนางอย่างไม่น่าเชื่อ “ว่ากระไรนะ? ท่านบ้าไปแล้วหรือ?”

ลั่วชิงยวนลากซ่งเชียนฉู่ให้ถอยหลัง นางหันหน้าไปทางชาวบ้าน “ข้ามิมีทางส่งซ่งเชียนฉู่ให้พวกเจ้าแน่!”

มีชาวบ้านพูดยุยง “เหตุใดนางผู้นี้จึงตั้งใจต่อกรกับพวกเรา เช่นนั้นเราจับเจ้าไปสังเวยเทวาภูผา!”

ฝูงชนกรูกันขึ้นไป จับไหล่และแขนของลั่วชิงยวนเอาไว้ทันที พวกเขากดนางเอาไว้อย่างแน่น จนนางขยับตัวมิได้

จือเฉาตะครุบขึ้นมาด้วยจิตใจที่ร้อนรนเป็นฟืนเป็นไฟ “พวกเจ้ารู้หรือไม่ว่านางคือใคร? ปล่อย!”

ลั่วชิงยวนกลับมองไปทางจือเฉา ส่ายหัว และส่งสายตาวางใจให้นาง

จือเฉาชะงัก พระชายาเป็นฝ่ายอยากไปเองงั้นหรือ?

หรือพระชายามีแผนอย่างอื่นกัน?

จือเฉาสติหลุดเพียงครู่หนึ่ง ก็ถูกชาวบ้านผลักจนล้มลงพื้นอย่างแรงทันที

เหล่าชาวบ้านจับตัวลั่วชิงยวนไป ซ่งเชียนฉู่อยากจะกีดกันแต่สวี่ชิงหลินห้ามไว้

“นางผู้นี้ประสงค์ร้าย ใครจะรู้ว่านางเล่นเล่ห์กระไรอยู่ มิต้องสนใจนาง”

“พี่สวี่ นางมิเคยทำร้ายข้า ท่านพูดถึงนางเช่นนี้ได้อย่างไร?” ซ่งเชียนฉู่มองไปทางสวี่ชิงหลินด้วยคิ้วที่ขมวดแน่น

สวี่ชิงหลินสะอึก

ซ่งเชียนฉู่หันหน้าไปมองร่างของลั่วชิงยวนที่ถูกจับตัวไป และเผยสีหน้ากังวล

ในเมื่อลั่วชิงยวนยอมให้พวกเขาจับตัวไปเอง นางคงมีวิธีรับมือไว้แล้วใช่หรือไม่

ลั่วชิงยวนถูกจับเข้ามาในหมู่บ้าน ระหว่างทางมีคนถามผู้เฒ่าคนนั้น “หัวหน้าหมู่บ้าน นางผู้นี้มิใช่ผู้ที่เทวาภูผาเลือก หากส่งไป จะมิมีปัญหาหรือ?”

หัวหน้าหมู่บ้านที่ยันไม้เท้าชะงัก จากนั้นคิดถึงทองที่ตนได้รับมา จึงกล่าว “นางเป็นคนซ่อนตัวซ่งเชียนฉู่ ส่งนางไป น่าจะไม่มีปัญหาหรอก”