ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 255

ผ่านผืนป่าทมิฬ ที่ถูกแนวผาด้านหน้าปกคลุมเป็นเงามืด เมื่อมาถึง ที่นี่มีลมหนาวพัดโบก ทำให้คนรู้สึกเสียวสันหลังทุกครั้งที่โดนลม

ชายหนุ่มหลายคนต่างเหงื่อเย็นไหลซิบ พวกเขารีบยกเกี้ยวไปไว้หน้าถ้ำ และหนีไปอย่างร้อนรน

ลั่วชิงยวนมองดูปากถ้ำที่มืดสนิท มีงูอาศัยที่นี่

นางแกะเชือกที่ข้อมือออกนานแล้ว รอบด้านดังขึ้นเป็นเสียงฟ่อ ๆ ฝูงงูปรากฏ และแลบลิ้นออกมาเพื่อตรวจหากลิ่นของสิ่งมีชีวิตต่างเผ่า

ลั่วชิงยวนกำผงไล่งูขึ้นมาสาดอย่างสงบ ฝูงงูที่เตรียมจะเข้าใกล้กระจายตัวออก

ภายในถ้ำนั้นลึกมาก

หลังเดินผ่านอุโมงค์มืดมิด สิ่งตรงหน้าดูเริงร่าขึ้นมา มันเป็นพื้นที่โล่งเตียนอันกว้างขวาง บนผาหินเต็มไปด้วยเถาวัลย์ และยังมีเสียงของน้ำตกส่งมา

ในขณะที่นางกำลังอยากเดินไปทางเสียงน้ำตก จู่ ๆ กลับมีลมหนาวพัดมา เสียงน้ำดังฉ่า หยดกระเด็นลงบนร่างของลั่วชิงยวน

นางยกมือบดบัง

วินาทีต่อมา เสียงน้ำหายไปจนสิ้น

แต่เมื่อหันหน้าอีกที งูตัวหนึ่งกำลังอ้าปากกว้างและกระโจนเข้ามาหานาง

“ราชันอสรพิษ มีอะไรคุยกันดี ๆ ก่อน!” ลั่วชิงยวนหยิบเข็มทิศออกมาอย่างรวดเร็ว เพื่อบดบังการลอบโจมตีของอีกฝ่าย

ทันทีเข็มทิศถูกเอาออกมา แสงทองสาดกระเซ็น และผลักปากที่อ้ากว้างอยู่นั้นต้องกระเด็นออก

งูใหญ่โยกหัว มันแลบลิ้นและมองมาทางลั่วชิงยวนอย่างอันตราย หางของมันสะบัด ทำให้นางล้มลงพื้นอย่างแรง

ทันทีที่ล้มลงพื้น ความเจ็บปวดแผ่ซ่านไปทั่วร่าง

ลั่วชิงยวนกำลังจะยันร่างลุกขึ้น กลับถูกเถาวัลย์เส้นหนึ่งตรึงลำคอไว้แน่น

อาการขาดหายใจครอบคลุมนาง

“ราชันอสรพิษ อยากลงมือนักหรือ?” ลั่วชิงยวนดึงเถาวัลย์เส้นนั้นอย่างแรง

สิ่งที่ตามมาคือเสียงขู่ฟ่อของงูยักษ์ตัวนั้น

ลั่วชิงยวนใช้อาคมเข็มทิศข่มฆาตทันที อักขระเวทลอยขึ้นเป็นแสงสีทอง อาคมยักษ์วงหนึ่งครอบคลุมอยู่เบื้องบนของงูยักษ์