ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 273

ทุกครั้งที่เห็นสีหน้าเช่นนี้ของพระชายา จือเฉ่ามักรู้สึกสันหลังเย็บวูบวาบ นางเอ่ยถามอย่างอดมิได้ “พระชายา เข็มนำทางคือสิ่งใดหรือ?”

“สิ่งที่ทำร้ายฮูหยินท่านนั้นหรือเจ้าคะ?”

ลั่วชิงยวนพยักหน้า จากนั้นวางเข็มลงพร้อมกล่าว “เอาผ้าคลุมหน้าให้ข้า”

จือเฉ่าหยิบผ้าคลุมหน้าออกมา ลั่วชิงยวนใส่ปิดหน้าทันที นางหยิบของและกลับเข้าใปในห้อง

เพียงแต่ซ่งเชียนฉู่ได้ให้ฟู่เฉินหวนและฟู่จิ่งหานออกไปล่วงหน้าแล้ว

บัดนี้ทั้งคู่นั่งอยู่หลังฉากกั้น ระยะมิใกล้กันแต่นิด ทิศทางที่พวกเขานั่งก็มองมิเห็นใบหน้าของลั่วชิงยวน

“เป็นอย่างไรบ้าง?” ลั่วชิงยวนเอ่ยถาม

ซ่งเชียนฉู่พยักหน้า “อย่างที่ท่านคาดคิด ฮูหยินท่านนี้ติดพิษ และฝังไว้ลึกมาก น่าจะติดจากการสูดกลิ่นธูปเมื่อนางไปสวดมนต์ไหว้พระ พิษมิได้ร้ายแรงนัก มิถึงแก่ชีวิต เพียงแค่ส่งผลต่อสติของนาง”

“แต่สำหรับหญิงสาวมีครรภ์ กลับส่งผลกระทบรุนแรงยิ่ง”

ฮูหยินที่พิงอยู่บนหมอนหน้าถอดสี “เช่นนี้ท่านหมอมีวิธีรักษาหรือไม่?”

ซ่งเชียนฉู่ไตร่ตรองและกล่าว “วิธีรักษาย่อมมี แต่อาจมิได้รักษาถึงต้นตอ ต้องดูว่าด้านท่านเซียนฉู่พบสิ่งใดหรือไม่”

ลั่วชิงยวนจึงหยิบสิ่งของเหล่านั้นออกมา วางไว้บนถาดน้ำชาบนโต๊ะ และยื่นให้กับแม่นมท่านนั้น

“นี่คือสิ่งที่พบภายในลูกประคำ วันเดือนปีเกิดที่เขียนไว้บนกระดาษมีด้านหนึ่งเป็นของท่านฮูหยินใช่หรือไม่?”

เมื่อแม่นมเห็นเนื้อหาบนกระดาษ สีหน้าของนางเปลี่ยนไป และรู้สึกขนหัวลุกขึ้นมาทันที

“นะ… นี่คือวันเดือนปีเกิดของท่านฮูหยิน ส่วนอีกด้าน… คือ...”

แม่นมพูดถึงตรงนี้กลับมิได้พูดต่อ

ลั่วชิงยวนเองก็มิได้ซักถาม ตัวตนของฮูหยินท่านนี้มิธรรมดา เจ้าของวันเกิดอีกด้านก็คงมิธรรมดาเช่นกัน

แต่ที่แม่นมตกใจจนใบหน้าซีดเผือด เพราะคนผู้นั้นได้ตายไปแล้ว

ลั่วชิงยวนกล่าวต่อ “นี่คือเข็มนำทาง บวกกับวันเดือนปีเกิดที่ถูกเย็บติดไว้ด้วยกัน มีความหมายว่าทั้งสองได้ผูกตายกัน เจ้าของวันเกิดอีกด้าน จะถูกเข็มนำทางมาที่นี่”